Een gemiste kans

In deze bundel schrijven vijf auteurs, waaronder Adrian Tchaikovsky, mee aan verhalen over Dracula en de man achter die legendarische naam. Elk verhaal speelt zich af in een andere eeuw en langzaam bouwt het op naar het heden, waar een meisje genaamd Dani de nieuwste vampierjager wordt en deze verhalen krijgt toegestuurd op de mail ter voorbereiding van de laatste strijd – een strijd die echter, heel anticlimactisch, nooit komt.

Elk verhaal in de bundel heeft duidelijk een eigen stem en interpretatie op Dracula. Dat zorgt onvermijdelijk voor enkele contradicties tussen de verhalen. Er is ruimte gegeven voor de auteurs om te spelen met het concept van Dracula en er iets nieuws uit te halen. Zo is er het eerste verhaal, waar Count Vlad op de slagvelden van het Ottomaanse Rijk zijn ware aard laat zien. Nogal onverwacht blijkt hij homoseksueel te zijn, maar in de volgende verhalen is hier niks meer van terug te vinden en wordt Vlad als een echte vrouwenverslinder neergezet. De schrijvers volgen globaal dus wel één rode draad, maar ze vullen allemaal de details in op hun eigen manier zonder te letten op eventuele inconsistenties. Dit kan verwarrend zijn en soms zelfs storend, maar het gaat uiteindelijk om het grotere plaatje waar de auteurs naartoe werken: hoe kan je een man als Dracula verslaan?

'Perhaps I am the better alchemist, for I have made gold from blood.'

Doordat het grootste gedeelte van de verhalen bestaat uit brieven, e-mails en dagboekfragmenten vallen de urgentie en spanning weg. Je maakt de gebeurtenissen waarover wordt gesproken niet direct mee en moet het woord van de personages geloven. Zij hebben grotendeels een eigen agenda waardoor deze geschreven bronnen niet per se betrouwbaar zijn. Daarnaast is het bijzonder (lees: ongeloofwaardig) hoe goed de geheugens van de schrijvers van deze bronnen zijn: ze herinneren zich nog precies hele dialogen en de kleinste details. De verhalen hadden absoluut veel beter tot hun recht kunnen komen als directe tekst.

Een sterk onderdeel dat consistent door de verhalen heen loopt is de schrijfstijl van de auteurs. De dialogen en wijze waarop brieven worden opgesteld passen bij de eeuwen waarin de auteurs schrijven en er is een duidelijke verandering in te zien naarmate de verhalen dichter bij het heden komen. Elke auteur weet op een poëtische en prikkelende manier te schrijven waardoor zelfs de wat langdradigere verhalen een genot zijn om te lezen. Het is alleen jammer dat de inhoud niet altijd even sterk is en de vorm niet genoeg is.

'What do any of us do, we kings and lords? We all live of the blood of those below us, do we not? But there’s metaphor, and there’s literal truth.'

Deze bundel is in feite één groot naslagwerk zonder een overtuigend overkoepelend plot. Wanneer een verhaal eindelijk spanning opbouwt is het alweer afgelopen en is het tijd om een sprong naar de volgende eeuw te maken. Personages in de verhalen naast Dracula blijven niet hangen en door de indirecte manier waarop hun verhalen worden verteld is het lastig om met ze mee te leven en de urgentie te voelen in de tekst. Ondanks de sterke manier van vertellen van de auteurs is het geheel simpelweg niet overtuigend genoeg en voelt het teveel als een aanloop naar het echte verhaal dat nooit komt. Het is een gemiste kans om wat kleur in het afgematte vampiergenre te krijgen.