Veel actie, maar het schrijnende randje is weg

Na de afronding van de zesdelige serie van 'Gone' leek de reeks tot einde zijn gekomen. Maar nu, vier jaar na het laatste deel, komt een nieuwe trilogie van auteur Michael Grant die zich afspeelt in dezelfde wereld. In het eerste deel, Monster, zijn er ook vier jaar verstreken sinds de koepel over Perdido Beach verdween en de kinderen van de FAKZ (Fall-Out Alley Kinder Zone) werden bevrijd.  

Monster introduceert nieuwe personages en combineert ze met enkele oude bekenden. Zo wordt de lezer voorgesteld aan Shade Darby, een meisje dat erbij was toen de koepel verdween en daar haar moeder verloor. Zij zint op wraak en maakt daardoor een keuze die niet alleen haarzelf, maar ook iedereen om haar heen in gevaar brengt. Waaronder haar voormalige vriendje Malik en nieuwe vriendin Cruz die worstelt met haar identiteit; iemand die volgens Shade ‘multiple choice is in een wereld van ja/nee vragen.’ Algauw raken ze verstrikt in een ingewikkeld web van corrupte overheidsinstanties en ‘vermogens’. Deze vermogens zijn al bekend uit de 'Gone'-serie, waarin sommige kinderen een gave kregen door de radiatie van een buitenaardse meteoriet. In Monster is het echter zo dat vier jaar na de verdwijning van de koepel opnieuw meteorieten op aarde belanden en met zich het virus meedragen dat vermogens aan mensen kan geven. Natuurlijk belanden deze rotsen algauw in de verkeerde handen en lopen er steeds meer ‘freaks’ rond op de aarde. En niet iedereen heeft goede bedoelingen.  

Het probleem van deze nieuwe serie is de schaal. De 'Gone'-serie was heel intiem en aangrijpend doordat de lezer samen met de kinderen opgesloten zat in een koepel waar ze zich moesten zien te redden in een wereld zonder volwassenen en met een voedselvoorraad die snel slonk. Nu de koepel is verdwenen, speelt Monster zich grotendeels op nationale, maar ook deels globale schaal af. De actie neemt daardoor exponentieel toe in dit boek, maar het intieme is er nu wel van af. Het is lastig om je in te leven in de nieuwe personages doordat ze niet voldoende uitgewerkt worden en in plaats daarvan in talloze actiescènes worden gestopt. Oude bekende Dekka is een aangename uitzondering hierop met haar verhaallijn, maar over het algemeen gezien is het een verlies. De actie is wel goed beschreven en prima te volgen, maar het verhaal zelf lijdt er helaas onder. In de hoofdstuktitels wordt nu ook niet meer afgeteld naar een nog onbekende gebeurtenis aan het einde van het boek, wat jammer is.  

Het voelt een beetje dubbel om na een afgeronde reeks toch nieuwe boeken te krijgen. De kans is groot dat het uitgemolken voelt en zelfs onnodig. Helaas is dit eerste deel van de nieuwe trilogie niet helemaal overtuigend. De actiescènes zijn spectaculair en goed uitgewerkt, maar de uitwerking van het gruwelijke uiterlijk van de helden en monsters heeft meer aandacht gekregen dan het verhaal en de personages zelf. Het persoonlijke, schrijnende randje van de 'Gone'-serie is eraf en heeft plaatsgemaakt voor een comic book-achtig plot. Echter, door het spannende laatste gedeelte van het boek en de cliffhanger op het einde is er wel hoop dat het vervolg wellicht meer diepgang met zich mee zal brengen.