Magisch, maar weinig plot

Schrijfster Tamora Pierce (1954) heeft verscheidene boeken geschreven die zich afspelen in haar fantasywereld Tortall. Tempests and Slaughter is hier geen uitzondering op. Het is het eerste deel van een proloog over de beginjaren van een personage die fans van Pierce al kennen. Nieuwkomers wordt een onvergetelijk verhaal beloofd over een jongen op wiens schouders de toekomst van het koninkrijk komt te rusten. Alleen maakt dit deel deze belofte (nog) niet helemaal waar.  

De lezer maakt kennis met Arram Draper voordat hij de bekende Numair Salmalín werd. Zijn tijd op zowel de Lower als de Higher Academy for Youthful Mages wordt gevolgd, en al snel blijkt dat Arrams krachten zich veel sneller en sterker ontwikkelen dan bij zijn leeftijdsgenoten. Hij is een vriendelijke en zachtaardige jongen. Door zijn krachten en zachte temperament kan hij wel eens over komen als té perfect, maar zijn verrassend grote afkeer van bloed, drank en het systeem van slavernij zorgt ervoor dat Arram sympathiek en interessant genoeg voor de lezer blijft om nooit aan hem te gaan ergeren.  

Arram wordt vrijwel meteen opgenomen in de vriendengroep van Ozorne en Varice. Ozorne is een charismatische en vrolijke jongen, alhoewel hij bij vlagen kan worden bevangen door een gevoel van melancholiek of enorme woede. Hij wordt ook wel de ‘leftover prince’ genoemd, maar in verloop van het boek komt Ozorne onverwachts steeds dichter bij de troon. Varice is een mooi en zelfverzekerd meisje dat het hart vormt van de groep. Zowel Ozorne als Varice bezitten net als Arram uitzonderlijke krachten, wat waarschijnlijk betekent dat ze samen nog heel wat gaan meemaken.  

Het is duidelijk dat dit boek meer bedoeld is voor fans dan voor nieuwkomers. Van plot is er namelijk niet veel te bekennen in het boek. Hier en daar zijn er wel gebeurtenissen die een impact hebben op Arram en zijn toekomst, maar over het algemeen gezien gebeurt er niet veel. Er is geen rode draad. Dit eerste deel is gefocust op Arrams opleiding en hoe hij de verschillende soorten van magie onder de knie krijgt onder persoonlijke begeleiding van de Masters, de leraren op de universiteit.

Door het boek heen verandert Arrams rooster en de lezer krijgt daar een kopie van te zien op de pagina, waardoor het gemakkelijk is om een beeld te vormen waar en wanneer Arram ergens is. Zo is er steenmagie en watermagie, maar ook illusies en medicijnenleer. De lezer mag van nabij meekijken hoe de magie wordt gemanipuleerd in het boek en de beschrijvingen van Pierce geven een goed beeld ervan. Vooral ook van het gegeven dat je als Mage jezelf kan verliezen in de magie als je niet uitkijkt, en dan kan beginnen te denken als het organisme of object dat je manipuleert:

'He was caught up in threads of stone, black, white, clear crystal, all of different sizes. The white ones were dominant. They hummed to him, rattling his teeth agreeably. They sang of the deepest earth as it pressed and turned each tiny bit of them to shaped edges and points. (…) All twining together to become immense, proud stone.'

Het is daarnaast verfrissend om over een wereld te lezen waarin er geen onderscheid wordt gemaakt tussen blank, getint en zwart – alhoewel slavernij nog wel een thema is. Er wordt ook niet raar opgekeken van homoseksuele relaties, ook al zijn er nog wel bepaalde stigma’s. Zelfs in fantasyboeken, waarin alles kan en mag, is deze open blik zeldzaam en daardoor des te meer welkom.  

Het boek zou een soort Harry Potter genoemd kunnen worden, maar dan met alle focus op de schooltijd en zonder de actie. Er is veel aandacht voor de verschillende soorten magie, maar de plot – als die er al is – komt daardoor in het gedrang. De personages en de prachtige beschrijvingen spreken aan, maar waarschijnlijk zullen fans van Pierce meer uit deze proloog halen dan nieuwkomers.