Juweeltje

Andreas Egger groeide op als jongetje bij pleegouders op een boerderij en werd door zijn pleegvader zo toegetakeld dat hij door scheef gegroeide botten in zijn been mank bleef, dat weerhield hem er niet van om met hard werken de kost te verdienen.
Hij hielp mee bij de aanbouw van een kabelbaan in de bergen waar hij opgroeide, hij verliet het dal een paar jaar vanwege de oorlog, en kwam weer terug als arbeider, toevalligerwijs werd hij ook reisgids en sleet zijn laatste jaren in betrekkelijke eenzaamheid, daarbij vaak terugdenkend aan zijn enige liefde Marie, die hij door een lawine verloor (hij wist ternauwernood te overleven).
Een heerlijk boekje waarbij je Andreas helemaal in de armen sluit, dat komt mede door de treffende woorden van de schrijver, een juweeltje.