Deze weg is te lang

Emmet is ontslagen uit een werkkamp en wordt teruggebracht naar zijn ouderlijk huis waar zijn ouders niet meer wonen (vader is overleden, moeder is naar San Francisco vertrokken), waar alleen de zorgzame huishoudster en zijn broertje Billy nog vertoeven.
De boerderij moet worden verkocht vanwege de schulden en Emmet en Billy besluiten hun moeder te gaan zoeken maar dan duiken zijn 'medegevangenen' Duchess en Woolly op die zich hadden verschanst in de auto van de directeur.
De jongens gaan op pad, zij zullen Duchess en Woolly bij een treinstation afzetten, maar bij een tussenstop ontvreemden de 2 laatsten de auto van Emmet en moeten zij verder gaan reizen met de trein in plaats van andersom.
De bestemming wordt nu New York waar Duchess en zijn kompaan naar toe zijn gegaan en na veel vijven en zessen worden zij weer herenigd.
Het was een aangenaam leesbaar boek, maar toch ook te veel, te langdradig en ook niet boeiend genoeg na verloop van tijd, ik kan mij helemaal vinden in de recensies van Robin en Eus Wijnhoven en heb ik net zoals eerstgenoemde de laatste 200 bladzijden versneld gelezen.