Wegzakkend huwelijk in een poel van neerlachtigheid.

Ik werd niet vrolijk van dit boek, ik heb het uit, en de laatste zin voelt als een bevrijding.
Bevrijding is ook waar Viri en Nedra naar op zoek zijn, de succesvolle architect en zijn vrouw hebben 2 dochters op de wereld gezet die zich in de puberteit begeven als het boek aanvangt.
De eerste bladzijden dacht ik nog, ja in zo'n boek heb ik eigenlijk best zin, maar dat gevoel nam snel af, saaiheid is troef in dit boek, het beschrijft een huwelijk waar het vuur uit is en waarvan de partners bevrediging zoeken buiten het huwelijk, dat is dan wel wat ze krijgen, maar het geluk blijft ver weg.
Het boek wordt naarmate het vordert steeds deprimerender en moeilijker om de concentratie vast te houden, althans in mijn geval.
Toen ik het uit had, dacht ik, wat heb ik nou in vredesnaam zitten lezen, het is niet spannend, er zit geen lekker verhaal in, het beschrijft waarschijnlijk een situatie die vele gezinnen treft, maar geef mijn portie maar aan Fikkie, dit vind ik een boek dat niet geschreven hoefde te worden, over een paar maanden weet ik waarschijnlijk niet meer waar het over ging, sterker nog ik weet het nu al niet meer.