Eens verslaafd, altijd verslaafd

Een indrukwekkend verhaal, niet vanwege de inhoud, de meeste mensen zullen wel bekend zijn met het feit wat drugs op een leven kan uitrichten, maar wel met het persoonlijke karakter en de bijzondere manier hoe Patrick uiteindelijk toch weer een normaal leven kon leiden.
Patrick komt door de thuissituatie (lamzak van een vader en een moeder die dronk en de eindjes niet aan elkaar kon knopen) op straat te leven en vanaf dat moment gaat het snel bergafwaarts met hem, onder invloed van crack en heroine belandt hij in de alleronderste laag van de samenleving tot aan prositutie aan toe.
Maar dan komt Beau van Erven Dorens op zijn pad die een documentaire over daklozen wil maken en Patrick als hoofdpersoon bombardeert, het blijkt voor Patrick de uiteindelijk redding.
Als je dit mooie boek dicht slaat (een beetje lastig, ik las het e-book) blijft je toch vertwijfeld achter, Patrick heeft alle geluk van de wereld gehad, maar er lopen nog duizenden mensen op de aarde rond die dat geluk niet hebben en dus vroegtijdig aan hun eind zullen komen van hun ongelukkige leven.
Ik ben zelf gestopt met drinken 15 jaar geleden, omdat verslaving in de genen zit en ik niet wilde dat mijn kinderen geconfronteerd zouden worden met steeds weer een aangeschoten vader, ik ben blij dat ik het heb door kunnen zetten, maar ook ik weet dat het gevaar op de hoek ligt, ik kreeg mezelf weer op het goede spoor en ik was ook lang niet zover heen als Patrick, maar ik begrijp Patrick heel goed als hij toch weer naar de verboden middelen grijpt, aangrijpend boek.