De vrolijkheid spat er bepaald niet van af.

Het verhaal gaat over een gezin waarin Tue opgroeit, met een broertje en een zusje vormen ze samen met de vader, een hardwerkende boer die het niet bepaald voor de wind gaat en een gokverslaafde moeder maken het gezin compleet, niet bepaald een ideaalbeeld.
Zoals gezegd volgen we Tue op zijn weg naar de puberteit waarin hij met pesten op school te maken krijgt, maar zelf ook geen schoon blazoen heeft door wat diefstalletjes hier en daar.
Als hij wat ouder wordt lijkt hij al een belangrijke rol in het gezinsleven te krijgen, aangezien zijn vader niet tegen zijn moeder op kan en de buitenwereld zich ook met het gezin gaat bemoeien, hij wordt zich bewust van zijn geaardheid.
Het boek leest makkelijk in vlotte zinnen en dialogen, maar ik miste wel het heilige vuur, ik vond dat er te weinig gebeurde om het boek boven de middelmaat uit te tillen, ik heb het met genoegen uitgelezen, maar echt heel bijzonder vond ik het zeker niet, misschien dat deel 2 en 3 van deze trilogie wat meer vuurwerk te lezen geeft.