Niet zo literair als men zegt.

Dit boekje lag eind 2017 bij mij onder de kerstboom.
Dus ik las het. Maar toen ik het uit had, had ik het gevoel dat ik heel wat gemist had.
Ik ben het ook niet gewend om misdaadromans te lezen.
Even naar de recensies gaan kijken. Een hele sterrenparade! Dus, ja, ik moest vast en zeker wat gemist hebben!
Ik las het boek een tweede keer. (Het telt toch maar 134 blzn.)
Nu ik wist wie de moordenaar was, kon ik mij concentreren op het verhaal zelf en op de schrijfstijl.

Maar ik ben nog steeds niet overtuigd.
Hoe kwam Bärlach erbij om die man van bij het begin te verdenken van de moord?
Gewoon op zijn gevoel afgegaan?
Erg ongeloofwaardig, vind ik.
De schrijfstijl vond ik ook niet zo bijzonder.
En ik ergerde me dood aan de term “de oude man” die in het boek de hele tijd gebruikt wordt om de commissaris aan te duiden, die net boven de 60 is.
Een onsympathieke oude man, trouwens.