een boeiend objectief beeld

In ‘De eeuwige kop van Jood’ gaat Ludo Abicht op zoek naar de oorsprong van het antisemitisme.
Jodenhaat bestaat al veel langer dan je zou denken.
250 jaar voor onze tijdrekening viel de gezaghebbende Egyptische priester en geschiedschrijver Manetho de Joden heftig aan vanwege hun monotheïsme, dat hij als een belediging beschouwde voor de lokale Egyptische godheden, en ook vanwege de “absurditeit” van hun wetten en gebruiken.
Zijn wantrouwen en haat tegen de Joden werden overgenomen door Griekse en Latijnse auteurs.
Het boek ‘De eeuwige kop van Jood” bevat 22 duidelijke hoofdstukken, waaronder “Wie is jood? Wie is Jood?”, “Wat zijn de meest courante en algemeen aanvaarde definities van antisemitisme?”, “Welke negatieve rol hebben lasterverhalen over de Joden vanaf de middeleeuwen gespeeld?” , “Waarom kregen de Joden de functie van geldschieter toegewezen en wat zijn de gevolgen daarvan geweest?”, “Wat zijn De Protocollen van de Wijzen van Zion en wat is nog steeds de invloed van dat pamflet?”, “Is het antizionisme hetzelfde als antisemitisme?”, “Bestaat er een ‘links antisemitisme’?”
In het boek staan tevens heel wat plaatjes, waaronder de welbekende spotprenten over joden, prenten die in de jaren ‘30 erg gretig gebruikt werden door de nazi’s, in hun propaganda.
Citaat:
“Wanneer dan heiligschennende Joden nog maar eens deze hosties met hun dolken doorboren vloeit daar het bloed van de Heiland uit. Dat was gebeurd in Brussel op Goede Vrijdag 1370, toen zes Joden de hosties gestolen hadden uit de Sint-Michielskerk en meegenomen hadden naar hun synagoge. Door dit ‘mirakel van het Heilig Sacrament’ wordt hun misdaad ontdekt en worden de daders gearresteerd, ondervraagd en terechtgesteld. De feiten werden vereeuwigd in glasramen die nog altijd in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal te zien zijn. Tot in de jaren 1940 werd dit mirakel herdacht met een plechtige processie door de straten van Brussel.”