Wat ongeduld kan teweegbrengen

Het boek is nu heruitgegeven, maar werd geschreven in de jaren '30. Het verhaal: "Aan de vooravond van de eerste wereldoorlog wordt de 25-jarige cavalerist Toni Hofmiller overgeplaatst naar een klein garnizoen aan de Oostenrijks-Hongaarse grens. Op een feest bij de aristocratische familie Kekesfalva vraagt hij per ongeluk de verlamde dochter ten dans. Dit blijkt het begin van een ingewikkelde en slepende affaire." Na enkele bezoekjes verbaast het hem wat een invloed hij heeft op de vader en de dochter. Hij brengt zo veel vreugde in het huis, dat ze al gauw niet meer zonder hem kunnen. Soms krijgt hij het er benauwd van en wil hij wegvluchten. Maar hij blijft komen, uit medelijden. En zij leggen steeds meer beslag op hem. Hij wordt constant heen en weer geslingerd tussen zijn medelijden en zijn eigen wil. Als lezer ga je helemaal mee in het verhaal. "Waarom doet hij dat nu ? Nee, ga toch gewoon terug. Nee, stop ermee." Wat een twijfelaar! Maar je ziet als lezer ook geen oplossing.

De titel Ongeduld gaat zonder twijfel over het ongeduld van de dochter. Ze wil zo spoedig mogelijk terug kunnen lopen, omdat ze denkt dat hij dan wel haar liefde zal beantwoorden. Ik vond het een ongelooflijk sterk verhaal. Uitstekend geschreven. Een boek dat je moeilijk kan weg leggen.

Citaat: ""Ineens schrok ik op. Ik was op het wonderlijke sprookje gestuit van die jongeman die onderweg een verlamde grijsaard ziet liggen. In dat sprookje roept de verlamde grijsaard de jongeman vertwijfeld toe dat hij niet kan lopen en of de knaap hem niet op zijn schouders wil dragen. En de jongeman heeft medelijden - medelijden, jij dwaas, waarom heb je medelijden ? dacht ik bij mezelf. Hij buigt zich behulpzaam voorover en neemt de oude man op zijn schouders. Maar deze schijnbaar hulpeloze grijsaard is een djinn, een boze geest, een schurkachtige tovenaar, en amper zit hij bij de jongeman op de schouders of hij klemt zijn harige blote dijen stevig om de keel van zijn weldoener en laat zich niet meer afschudden. Onbarmhartig maakt hij de behulpzame man tot zijn rijdier. Hij, de meedogenloze, slaat de mededogende met de zweep, keer op keer, zonder hem rust te gunnen."