Het gaat hem om de sfeer

Achterflap:
“Thomas Manns korte proza vormt een hoogtepunt binnen zijn oeuvre. Een grote verscheidenheid aan motieven heeft hierin zijn meest geconcentreerde uitdrukking gekregen.
In Tonio Kröger (1903) staat het lot van de kunstenaar centraal, de onmogelijkheid voor de schrijver Kröger om door te dringen in het 'werkelijke leven'.
Deze novelle, die Thomas Mann 'mein Eigenstes' noemde, wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste uit zijn vroegere werk.”

In 67 bladzijden wordt het hele verhaal verteld.
Geen oeverloze beschouwingen, dus, zoals in De Toverberg.
Het lijkt een zwaar en deprimerend onderwerp, de onmogelijkheid van de kunstenaar om van het echte leven te genieten, maar deze novelle is doorspekt met subtiele humor.
Mann schijnt zijn Tonio zelf niet helemaal serieus te nemen.

Citaten:
“... en zelfs in de vakantie aan zee word je in beslag genomen door roeien, zeilen en zwemmen, terwijl ik dan met niets om handen in het zand lig te dromen en naar de raadselachtige en steeds wisselende uitdrukkingen staar die over het gelaat van de zee trekken.”

“... een essay van een beroemde Franse schrijver, een prachtig stukje kletskoek was dat geweest.”

“En nu de zee zich voor hem uitstrekte zag hij van verre het strand waar hij als jongen de zomerse dromen van de zee had mogen beluisteren.”

Proef deze zin, beste lezer,... de zomerse dromen van de zee mogen beluisteren.

Kunstenaars lijken zich nogal vaak aangetrokken te voelen tot de zee.
De zee als personage. De zee die ligt te dromen...