Warm hart

Liefde is niet voor lafaards door Ulf Stark, met tekeningen van Ida Björs en vertaald door Edward van de Vendel

De cover zegt alles al: dit boek is mooi, warm, ontroerend en niet voor lafaards. Ik ben blij dat ik het nu pas las want het past helemaal bij deze donkere periode van het jaar.

Het is koud en winter én oorlog. Fred mist zijn vader, die naar de Zweedse grens is gestuurd om deze te bewaken; hij helpt zijn moeder, die tramconducteur is, zo veel mogelijk en is stiekem verliefd op Elsa uit zijn klas. Niet omdat ze de mooiste is, waarom weet hij eigenlijk zelf niet goed, waarschijnlijk omdat hij wel van spieren houdt en die heeft zij.

Fred en zijn beste vriend Oskar zijn in feite brave jongens, tot ze een ‘belachelijk snorretje’, zo eentje als die ‘oorlogsidioot’ heeft, op het menselijk skelet van de school kleven. De directeur is daar helemaal niet blij mee…

Langzaamaan gaat het in dit verhaal van donker naar licht, de Kerstdagen komen er aan; en al is er amper eten, toch heerst er een beetje een feeststemming. Dat maakt dit boek ook zo mooi. Het is een anti-oorlogsboek zonder het al te nadrukkelijk over die oorlog te hebben en het toont ons hoe de kleine dingen groots geluk kunnen brengen. Het lezen van ‘Liefde is niet voor lafaards’ is als kaarsjes in de kerstboom: je krijgt er een warm gevoel van. “Vrede op aarde” is niet langer een loos begrip, een snelle kerstwens, maar wordt een boodschap mét inhoud. Dat doet dit boek met je.

Het is een boek om onder een dekentje te lezen, stilletjes in je eentje. Daarna lees je het nog eens samen met je naasten, onder de kerstboom. Het zal iedereen van klein tot groot weten te raken. Niet enkel door de boodschap en de mooie woorden maar ook door de ontroerende tekeningen en het vertelplezier dat uit de vertaling van van de Vendel spat.

Inderdaad ‘Een boek om van te houden’ zoals op de achterflap staat.