Het verhaal gaat verder... (bevat quotes)

Dit tweede deel van de trilogie is voor mijn gevoel anders geschreven dan deel één. Dit kan te maken hebben met de groei van de schrijver (?) of misschien ook doordat je deel één al gelezen hebt en de personages al kent, waardoor je hoofdpersonages en bijpersonages wat meer kunt scheiden. Want er komen wel weer veel personages voorbij.
Sommige gedachtes van personages zijn in schuinschrift gedrukt waardoor dat ook makkelijker leest.

Je valt meteen weer in een actiemoment, en dat is iets wat Ian vaker doet, dat is soms wel even wennen omdat je meestal eerst rustig in een boek begint en het verhaal zich langzaam ontvouwt.

Mance en Zeke zijn mijn favoriete personages, zij hebben zulke leuke humor wat een paar keer hardop lachen heeft veroorzaakt.

Richting het eind van het boek gebeurt er weer zoveel waardoor ik de rode draad even kwijt was. Het boek eindigt weer in een cliffhanger/meerdere cliffhangers, dus ik voel me zeer vereerd dat ik deel drie hier heb liggen om te mogen proeflezen!

Wat ik mooie stukjes vind in dit boek:

"Niet alle tranen zijn slecht. Een traan is een eerbetoon aan de persoon die je bent verloren."

"Als deze wereld wil blijven bestaan, moeten we de mensheid stoppen. Ze verwoesten alles, beginnen keer op keer oorlogen en leren nooit van hun fouten."

"Moed is niet de afwezigheid van angst of wanhoop, maar de kracht deze te overwinnen!"