Een verlenging van je zomer(vakantie)!

Het boek begint meteen met een zomers gevoel, dat zal ook komen doordat er boven de hoofdstukken een zomerse afbeelding staat. En het begint met een rode Fiat, wat natuurlijk een Italiaans autootje is.

Twee zussen, inmiddels weten ze dat ze halfzussen zijn, ondernemen een trip naar Italië om op zoek te gaan naar de biologische vader van een van de twee. Onderweg maken de meiden van alles mee, en ze maken behoorlijk wat kilometers met die rode Fiat. Het is een echte feelgood, want eind goed, al goed.

De omgeving is zo beschreven, dat ze je het gevoel geven dat je in Italië bent. Ik had zelf het beeld dat het om meiden van begin 20 ging (wat niet echt past bij een dementerende moeder), omdat de leeftijden niet in het begin vermeld worden, gaandeweg het verhaal kwam ik er achter dat ze 30+ zijn, maar mijn beeld in mijn hoofd veranderde niet mee). Ze zijn misschien ook een beetje naïef, want ze hebben op een gegeven moment allerlei theorieën en denken overal over door, behalve op dat ene punt, wat best wel voorspelbaar was.

Wat ik heel leuk vind, is dat ze subtiel verwijst naar de cover van 1 van andere boeken (die staan achterin vermeld) en ik denk dat er ook een personage (of personages) uit dat boek hierin voorkomen, maar dat weet ik niet zeker, dit is het eerste boek van Eva de Wit wat ik gelezen heb.
En er zit originaliteit in het boek; het gaat nu eens om de vader-dochter-relatie gaat in plaats moeder-dochter-relatie.

Een inspirerende zin uit het boek: “Pak het geluk, wees niet te aarzelend hè!'

Conclusie: het is een fijn boek waarbij je je echt even in Italië waant, een verlengstuk van mijn vakantie! En het heeft me nieuwsgierig gemaakt naar de andere twee boeken van Eva de Wit.