Sterke tweede helft

Ras Mus is misdaadjournalist en schrijver, hij is een Deen met roots in Nederland. Al een paar jaar verdiept hij zich in het raadsel van de verdwenen Vikenmeisje. De laatste tien jaar is er elke 15e augustus een jonge vrouw uit het Zweedse dorpje Tåtorp verdwenen. Dit jaar gaat de dag echter geruisloos voorbij... Tweede hoofdpersonage is Raven, een getraumatiseerde vrouw die bij psychiater Jonathan eindelijk tot rust komt. Helaas wordt ze, wanneer hij van huis is, geterroriseerd door een stalker. Of denkt ze dat alleen maar?

‘Boeman’ is een boek met twee gezichten, zo blijkt. Van eenvoudig en zelfs irritant naar sterk en spannend. Een half boek lang vraagt Raven zich af hoe de stalker haar huis binnenkomt en zich verplaatst en is ze bezig met het vergrendelen van alle mogelijke ingangen. Ze rent rond als een kip zonder kop en je vraagt je af waar de plotontwikkeling blijft. Ravens tijd in het huis wordt afgewisseld met kortere stukken over Ras Mus en heel af en toe komt een derde iemand (de stalker?) aan het woord. Helaas worden de stukken over Raven en die van Ras Mus zelden gescheiden door een witregel, wat enorm stoort bij het lezen.

Het duurt lang voor het boek goed wordt, maar dan is het ook echt goed. Plots is er interactie tussen de verschillende personages. De verhaallijnen krijgen meer body, het geheel wordt coherenter. De zaak over de verdwenen Vikenmeisje die Ras onderzoekt, krijgt eindelijk de aandacht die ze verdient. Voordien was de kijker vrijwel uitsluitend op Raven en haar gevecht met de onzichtbare stalker gericht. Het wordt spannend, heel spannend zelfs, en de karakters spreken nu echt tot de verbeelding. ‘Boeman’ kent een meer dan prima einde, de plot zit goed in elkaar en er wordt naar een kletterende ontknoping toegewerkt.

Lineke Breukel is Nederlandse en verhuisde in 2012 naar Zweden, waar zij zich op het schrijven van vooral thrillers gestort heeft. ‘Boeman’ zou volgens de auteur zelf een echt Scandinavische sfeer uitademen, maar daar is meer voor nodig dan een paar Zweedse woorden en het noemen van een aantal Zweedse meren. Het verhaal is lange tijd echt te eenvoudig en het aantal personages heel beperkt. Neemt niet weg dat ‘Boeman’ naar het einde toe erg goed is en veel lezers zal kunnen bekoren.