Kyrö is duidelijk bekend met het werk van Arto Paasilinna.

Op de binnenflap van het boek staat : "Liefhebbers van het werk van Arto Paasilinna zullen in Tuomas Kyrö zijn opvolger herkennen. Met minstens zo zwarte humor beschrijft hij de donkere kanten van het leven." En inderdaad, er zijn absoluut gelijkenissen met het werk van Paasilinna, mijn favoriete Finse auteur.

Als hoofdfiguur heeft ook Kyrö gekozen voor iemand aan de rand van de maatschappij, een bedelaar in dit geval. Wat me een beetje verbaasde was het feit dat de auteur zelf in zijn boek meerdere keren naar Paasilinna verwijst, allicht is dat één van zijn schrijvende voorbeelden. En nog meer, er wordt zelfs verwezen naar 'Haas', het debuut van Paasilinna.

Kyrö zelf heeft voor zijn bedelaar een konijn als maatje bedacht (ja, een konijn, geen haas zoals de titel doet vermoeden). Het boek leest prima, al vond ik dat er net iets te veel personages opgevoerd werden. Al kreeg iedereen min of meer zijn eigen hoofdstuk toebedeeld, zodat het nooit chaotisch werd. 'Haas en bedelaar' krijgt van mij drie sterren.