Psychologische prikjes sijpelen langzaam binnen

De vermelding 'psychologische thriller' hoort zeker op het boek. Dit soort thriller moet het niet zozeer hebben van de wervelende bloederige of moorddadige scènes. Mensen die op zoek zijn naar een nagelbijtend verhaal zijn eraan voor de moeite.
Nee, hier is het een weldoordachte diepzittende psychologische achtergrond die langzaam blootgelegd wordt. Eigenlijk vergt dit ook een specifiek soort lezers. Een lezer die zelf diep mee in het boek gaat en de tijd neemt om de kleine prikjes te ontdekken. De verbanden bloot weet te leggen en het geheel kan ontrafelen. Het gaat hier niet echt om wie het gedaan heeft maar wel over het waarom. Tenslotte is al snel duidelijk wie het gedaan heeft.
Anja is écht goed in het bedenken van dit soort verhalen. Dat bewijst ze maar weer eens met Zuur.
Het hoofdpersonage Kathleen staat er, heel menselijk neergezet. Met haar eigen zwakke kanten en haar persoonlijke worstelingen. Je komt in dit boek weer heel wat te weten over haar verleden.
De personages waar het verhaal hier om draait heeft ze geloofwaardig neergezet. Hun karakters zijn sterk, elk op hun eigen manier, en blijven dat uitstralen doorheen het verhaal.
Drie verhaallijnen, qua basis niet totaal verschillend, zijn door elkaar geweven. Twee verhaallijnen gaan samen naar een wervelende ontknoping. De derde, die van Kathleen, blijft er vlakbij kabbelen.
De ontknoping is heel spannend en als lezer voel je wat er gaat gebeuren. Tenminste, dat denk je.
Daar weet Anja een stokje voor te steken. Op de laatste bladzijde is er toch nog een wending.
En dan sla je het boek met een fijn gevoel dicht. Om hem even later weer te openen en de inleiding opnieuw te lezen. Leuk om te doen als je hele afwikkeling kent. Snap je het allemaal beter.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal van psychologe Kathleen.