Maron is een rasecht Moordwijf, ze laat haar tanden zien

Ze is auteur en schrijfcoach (manuscriptanalyse, schrijfcursussen), tevens heeft ze haar eigen bedrijf op het gebied van human resources. Ja, Isa Maron (1965) zit nooit stil. Trouwens, ze is ook nog echtgenote en moeder van vier zonen. Het heeft even geduurd vooraleer het vierde en laatste deel van haar serie ‘De Noordzeemoorden’ kon verschijnen. Bijna een jaar na Ritueel is Eindspel een feit. Deze titel belooft alvast een intrigerende apotheose van een krachtig vierluik.

Met de gruwelijke moord op een bejaard stel in Amsterdam-Noord heeft rechercheur Maud Mertens een nieuwe zaak. Kyra Slagter wil nog steeds – vijf jaar na de verdwijning - koste wat het kost ontdekken en begrijpen wat er met haar vermiste zus (Sarina) is gebeurd. In Londen ontmoet ze een seriemoordenaar die op de hoogte zou zijn van Sarina’s ontvoering. Kyra bevindt zich uiteindelijk in het hol van de leeuw, nauwelijks nog verwijderd van de opheldering. Of van haar ondergang.

‘Het lot geeft je kansen en daar moet je slim mee omgaan,’ zegt Mina. Ze is de jongste van de drie zussen en schenkt een flinke bel cognac in. Kyra kent de routine van de bejaarde dames. Na de vroege borrel eten ze een uitgebreide lunch, waarna ze een lange middagdut doen. ‘Je mag het lot niet tarten,’ vult Ella aan. Ze neemt een slok en smakt een beetje. ‘Misschien moet je de zaak laten rusten,’ zegt Nine en er daalt een vreemde stilte over de keuken. Zelfs Lot houdt op met hijgen en de hond kijkt haar met een trieste blik aan.

Deze drie oude vrijsters, buurvrouwen – die Kyra regelmatig bezoekt - zijn de vermenselijking van de ‘schikgodinnen’, de Moira uit de Griekse mythologie. Ze bepalen de lotsbestemming. Een hond die dan ook nog eens Lot heet, het kan allemaal geen toeval zijn! Isa Maron beklemtoont hiermee hoe vreemd het leven soms kan lopen. Deze drie bijzondere vrouwen spelen tegelijk ook de rol van troostrijke oma voor de jonge Kyra.

Eindspel bevat flink wat elementen die op echte feiten zijn gebaseerd. Eerst en vooral is er de gruwelijke moord op het bejaarde echtpaar, werkelijk gebeurd in Amsterdam in 1997. Ook de seksfeestjes op Dolphin Square – en het kindermisbruik – hebben ginds inderdaad plaatsgevonden. Dat dergelijke party’s werden bezocht door voorname politici en andere gezagdragers, het is zeker niet uit de lucht gegrepen. 

Intussen is de jonge studente Forensische Wetenschap Kyra Slagter uitgegroeid tot een jonge volwassen vrouw, een dame die verdomd goed weet wat ze wil. Rechercheur Maud Mertens staat na vier thrillers nog steeds stevig overeind; ze is wie ze is. Eindspel is een rechtstreeks vervolg op de vorige delen. Je leest deze serie bij voorkeur in de juiste volgorde.    

Qua schrijfstijl blijft ook dit laatste deel erg toegankelijk, waarbij de dialogen rechttoe rechtaan zijn neergezet. Maron gaat voluit af op haar doel, zonder enige gêne. Rauw, ruw en gruwelijk waar het moet; emotioneel en diep menselijk om haar lezers vast te grijpen.

De schrijfster breekt een lans voor vrouwen die door mannen worden behandeld/mishandeld als slavinnen, misbruikt, of zelfs worden gedood. De auteur schuwt geen enkele gruwel om de keiharde realiteit – die onbegrip oproept - fraaier in te kleuren. Als lezer voel je empathie voor personages zoals Kyra en Maud, Niels en Jan Anne. Uiteraard ook voor Sarah en Kyra’s oude buurvrouwen. Nemen we vanaf nu definitief afscheid van iedereen?

Isa Maron is een rasecht Moordwijf; als lid van dit schrijverscollectief laat ze met deze krachtige serie duidelijk haar tanden zien.