Enkele uurtjes eenvoudig leesplezier

Pianist, columnist en auteur van politiethrillers in één en dezelfde persoon. Henry de Hoon (1959) bewijst dat deze bijzondere combinatie perfect mogelijk is. Hij is niet alleen creatief met pianomuziek, hij goochelt ook met woorden. Dood vermogen, een van zijn vorige boeken, werd eerder genomineerd voor de Diamanten Kogel.

Moord op recept  is na Drielandenmoord  en Moorddate  het derde deel van de Drielandentrilogie, waarin eerder België en Nederland aan de beurt kwamen. Elk deel bevat een losstaand verhaal en kan afzonderlijk gelezen worden. Dit keer staat Duitsland, meer bepaald Aken en omgeving, centraal in het verhaal. Voor de derde keer op rij is een mooie hoofdrol weggelegd voor de homoseksuele rechercheur Tom Vriens. Hij krijgt de opdracht een moord op Duits grondgebied op te lossen.

Een Duitse vrouw die in Nederland woont, wordt vermoord aangetroffen op een plein in Aken. De oorzaak van haar dood is uiterst verdacht; ze is op lugubere wijze aan haar einde gekomen. Haar hersenen werden volgens de patholoog gekookt, dus rijst al spoedig de vraag of er enig verband bestaat met haar bezoeken aan een hersenkliniek? Inspecteur Vriens van de recherche Vaals wordt door zijn Duitse collega’s gevraagd met hen samen te werken. Spoedig komt de privékliniek van prof. Dr. Fuchs onder vuur te liggen; deze geleerde test daar een nieuwe, experimentele therapie uit voor Alzheimer. Tom Vriens tracht grip te krijgen op het onderzoek en dat loopt niet zonder verwikkelingen.

Moord op recept  heeft een veelbelovende en geheimzinnige proloog, maar de eerste hoofdstukken geven je de indruk dat je een streekroman leest. De fraaie grensstreek tussen Nederland, België en Duitsland wordt beeldend beschreven. Bij een thriller is dit evenwel niet van primordiaal belang; het duurt te lang vooraleer de spanningsboog op scherp staat. De vraag blijft wie of wat het verhaal werkelijk draagt, of is het de droge humor die de echte ster is in dit boek? De karaktertekening is onduidelijk en het zijn de luchtige, soms zeer eenvoudige spreektaal in de dialogen en de humoristische schrijfstijl die domineren. De auteur gidst zijn lezers door Aken en omgeving en laat je kennismaken met de mysterieuze plekjes van deze stad. Je komt als lezer op plaatsen waar je als doorsnee toerist nooit zou komen.

Toch moet je vaststellen dat Henry de Hoon zeker niet het onderste uit de kan haalt en opportuniteiten niet optimaal benut. Talloze karakters komen aan de beurt, maar die worden jammer genoeg niet uitgediept. De spanning is soms ver te zoeken; gelukkig krikt de apotheose het niveau nog enigszins op.

Moord op recept  houdt je niet vastgekluisterd aan je stoel. Dit boek is een aanrader voor liefhebbers van politieseries zoals Baantjer en Witse. Al mist het boek de nodige diepgang, toch bezorgt het je enkele uurtjes eenvoudig leesplezier.