Lezersrecensie
De jongen in het graf: meesterlijke thriller!
Een van de meest wrede seriemoordenaars van de laatste decennia, Leo Meersman, staat centraal in ‘De jongen in het graf’. Meersman kreeg in 2002 levenslang voor het misbruiken en vermoorden van zes jonge jongens. In dit veertiende deel van de thrillerserie rond de Antwerpse commissaris Liese Meerhout, overlijdt Meerman. Op zijn sterfbed vraagt hij echter naar hoofdinspecteur Michel Masson die destijds nauw betrokken was bij het onderzoek en de veroordeling van Meersman. Hij wil hem iets vertellen. Spreekt Masson de waarheid of speelt hij een spelletje met Masson?
Masson, die in dit deel van de serie een grotere rol krijgt toebedeeld, is ervan overtuigd dat er zeven slachtoffers waren. Masson weet zeker dat ook de vijfjarige Arne in handen van Meersman is gevallen. Zijn lichaam is echter nooit gevonden.
Zonder lichaam geen bewijs, maar ook geen verwerking voor de familie. Het is een cold case die Masson al een halve carrière bezighoudt en die hem diep in zijn ziel raakt.
“Boven op zijn zolderkamer, tussen zijn boeken, hoorde Masson maar half wat de radio vertelde. Hij zag alleen maar een verlaten stuk grond op die steenkoude ochtend zestien jaar geleden, een lapje heide omzoomd door enkele kale bomen met berijpte takken.”
‘De jongen in het graf’ kent een subtiele wijziging ten opzichte van de vorige delen uit deze reeks. De spotlights worden in dit deel meer gericht op Masson in plaats van op rechercheur Liese Meerhout. Meerhout blijft echter een belangrijk personage en dat is goed want het mag duidelijk zijn dat de fans van Coppers nog lang niet zijn uitgekeken op dit interessante personage.
“Liese, Masson en Torfs stonden twintig meter verderop. Ze waren het gewend dat ze de forensische experts voorrang moesten geven op een plaats delict, maar in andere gevallen hadden ze tenminste nog wat omhanden: het buurtonderzoek organiseren, een eerste persoonscheck doen of een eerste verhoor van getuigen. Hier stonden ze gewoon zwijgend toe te kijken.”
Coppers weet op geraffineerde wijze zaken uit het verleden, waar Masson mee worstelt, bloot te leggen. De zaak waar hij al 16 jaar mee ‘leeft’, is een ware obsessie geworden. Je voelt als lezer de verregaande frustratie en onderhuidse worsteling van de hoofdinspecteur.
De schrijfstijl van Coppens is boven elke discussie verheven; die is van hoog niveau. Daarnaast heeft de auteur echter nog iets extra’s. Hij weet zijn personages zó tot leven te brengen en hun gevoelens en emoties zó over het voetlicht te brengen dat je als lezer het gevoel krijgt werkelijk getuige te zijn van hun belevenissen. Alsof het je uit eerste hand wordt verteld. De sfeer in ‘De jongen in het graf’ is waarlijk tastbaar.
Natuurlijk is er dan ook nog de spanningsboog waar Coppers subtiel mee omspringt. Hij is uiterst goed in doseren. Het verweven van hetgeen zijn personages ervaren en de harde werkelijkheid waar gruwelijkheden aan de orde van de dag zijn. Juist die combinatie van ‘hard’ en ‘zacht’, maken ‘De jongen in het graf’ tot een bijzonderheid. De wijze waarop Coppens hiermee jongleert, maakt dat je als lezer maar één ding wilt: je wilt weten hoe het zit en ik verklap alleen dit…bereid je voor op een spectaculaire plotwending….
Over de auteur
Toni Coppers (Sint-Truiden, 6 september 1961) is Vlaams schrijver en scenarist. Coppers werd vooral bekend door zijn serie misdaadromans rond de Antwerpse commissaris Liese Meerhout. Hij debuteerde in 1995 met De Beha van Madonna, brieven van een reiziger, waarin hij literaire reisbrieven schreef aan vrienden en bekenden. In die tijd was Coppers reisjournalist voor Radio 1 en produceerde hij meerdere reisprogramma's bij de openbare omroep, zoals Gewoonweg, Lopend Vuur en Het Landhuis.
Uitvoering
Uitgever: Manteau Thriller
ISBN 9789022335055
Paperback, 320 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
Masson, die in dit deel van de serie een grotere rol krijgt toebedeeld, is ervan overtuigd dat er zeven slachtoffers waren. Masson weet zeker dat ook de vijfjarige Arne in handen van Meersman is gevallen. Zijn lichaam is echter nooit gevonden.
Zonder lichaam geen bewijs, maar ook geen verwerking voor de familie. Het is een cold case die Masson al een halve carrière bezighoudt en die hem diep in zijn ziel raakt.
“Boven op zijn zolderkamer, tussen zijn boeken, hoorde Masson maar half wat de radio vertelde. Hij zag alleen maar een verlaten stuk grond op die steenkoude ochtend zestien jaar geleden, een lapje heide omzoomd door enkele kale bomen met berijpte takken.”
‘De jongen in het graf’ kent een subtiele wijziging ten opzichte van de vorige delen uit deze reeks. De spotlights worden in dit deel meer gericht op Masson in plaats van op rechercheur Liese Meerhout. Meerhout blijft echter een belangrijk personage en dat is goed want het mag duidelijk zijn dat de fans van Coppers nog lang niet zijn uitgekeken op dit interessante personage.
“Liese, Masson en Torfs stonden twintig meter verderop. Ze waren het gewend dat ze de forensische experts voorrang moesten geven op een plaats delict, maar in andere gevallen hadden ze tenminste nog wat omhanden: het buurtonderzoek organiseren, een eerste persoonscheck doen of een eerste verhoor van getuigen. Hier stonden ze gewoon zwijgend toe te kijken.”
Coppers weet op geraffineerde wijze zaken uit het verleden, waar Masson mee worstelt, bloot te leggen. De zaak waar hij al 16 jaar mee ‘leeft’, is een ware obsessie geworden. Je voelt als lezer de verregaande frustratie en onderhuidse worsteling van de hoofdinspecteur.
De schrijfstijl van Coppens is boven elke discussie verheven; die is van hoog niveau. Daarnaast heeft de auteur echter nog iets extra’s. Hij weet zijn personages zó tot leven te brengen en hun gevoelens en emoties zó over het voetlicht te brengen dat je als lezer het gevoel krijgt werkelijk getuige te zijn van hun belevenissen. Alsof het je uit eerste hand wordt verteld. De sfeer in ‘De jongen in het graf’ is waarlijk tastbaar.
Natuurlijk is er dan ook nog de spanningsboog waar Coppers subtiel mee omspringt. Hij is uiterst goed in doseren. Het verweven van hetgeen zijn personages ervaren en de harde werkelijkheid waar gruwelijkheden aan de orde van de dag zijn. Juist die combinatie van ‘hard’ en ‘zacht’, maken ‘De jongen in het graf’ tot een bijzonderheid. De wijze waarop Coppens hiermee jongleert, maakt dat je als lezer maar één ding wilt: je wilt weten hoe het zit en ik verklap alleen dit…bereid je voor op een spectaculaire plotwending….
Over de auteur
Toni Coppers (Sint-Truiden, 6 september 1961) is Vlaams schrijver en scenarist. Coppers werd vooral bekend door zijn serie misdaadromans rond de Antwerpse commissaris Liese Meerhout. Hij debuteerde in 1995 met De Beha van Madonna, brieven van een reiziger, waarin hij literaire reisbrieven schreef aan vrienden en bekenden. In die tijd was Coppers reisjournalist voor Radio 1 en produceerde hij meerdere reisprogramma's bij de openbare omroep, zoals Gewoonweg, Lopend Vuur en Het Landhuis.
Uitvoering
Uitgever: Manteau Thriller
ISBN 9789022335055
Paperback, 320 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
2
Reageer op deze recensie
