Een vlot en scherp geschreven roman die je achter laat met lege handen.

Katharina Mercedes Donker is oud minister, feministe en schrijfster als ze op een dag een brief krijgt van Clara Hartong, een jonge wetenschapper, met het verzoek om mee te werken aan haar eigen biografie. Katharina is verre van enthousiast over het idee dat er een biografie over haar zal worden geschreven. Ze zegt daarover : "Geen enkel belang wordt gediend door mijn biografie, behalve dat van de schrijver. Een biografie is het verwrongen zelfportret van de auteur, een parasiet die leeft van een meestal nogal dodo gastheer, een aaseter verlekkerd wroetend in een karkas."

Toch zet de vraag haar aan tot nadenken en start ze haar eigen aantekeningen over haar leven. Hoe ze vanuit een arbeidersgezin via het gymnasium gaat studeren , promoveert en uiteindelijk minister wordt. Katharina doet dit niet alleen vanuit haar eigen herinneringen maar zoekt haar verhaal ook terug via brieven , verhalen en cassette bandjes. Alle ingrediënten voor een biografie passeren de revue. Hoewel ze nog een aantal ontmoetingen met Clara Hartong heeft over eventuele medewerking en ook haar huidige levenspartner Simon haar zover probeert te krijgen, komt de samenwerking niet tot stand. Katharina Donker schrijft haar eigen verhaal.

Katharina Donker is niet de eerste zelfbewuste vrouw die Nelleke Noordervliet (1945) als hoofdpersonage opvoert in een roman. In onder andere de romans "Het oog van de Engel"en "De Naam van de Vader", zijn ook sterke vrouwen de hoofdpersoon.
Het verschil met deze roman is dat in "Aan het eind van de dag", de hoofdpersoon zelf haar verhaal vertelt. Zo leer je Katharina kennen als felle vrouw die de dingen scherp kan weergeven. Je volgt haar gedachten gang en haar dilemma's over de biografie. Wat zal er in komen te staan, wie gaan ze allemaal om een verhaal vragen. De lezer heeft de hele tijd het gevoel dat er een groot schandaal onder de oppervlak ligt wat niet boven tafel mag komen.

Naast het verhaal van Katharina krijgt de lezer een mooi beeld van de tweede helft van de twintigste eeuw, hoe het was om als feministe in die tijd groot te worden en wat voor offers dat kost. Ook voor de kinderen van Katharina.
Toch leer je de hoofdpersoon niet echt kennen, haar emoties zijn niet altijd goed invoelbaar en raken niet echt.
Katharina heeft zichzelf aan het einde van het boek echter wel gevonden. "Ik heb mijn leven veranderd. Ik voel me verlost en bevrijd. Toch ook een beetje dankzij Clara".

Hoewel een vlot geschreven verhaal wat zeker geen staf is om te lezen , laat het je toch achter met een wat leeg gevoel. Eigenlijk zoals Katharina in het boek zelf, haar de door Clara Hartong geschreven biografie beschrijft:"Het is voor een belangrijk deel een visie op de tweede helft van de twintigste eeuw aan de hand van mijn leven."