Geen verrassend, maar wel goed verteld verhaal

Jolanda Clément debuteerde in 2021 met het boek Oostwaarts, een roman over de gevolgen van de keuzes die een jonge vrouw maakt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze succesvolle roman werd opgenomen in de Canon van Nederland onder 'Verhalen over de Tweede Wereldoorlog'. In 2022 volgde de tevens succesvolle roman Wij waren de Vickerson / Pleasant Valley dat zich afspeelt in het Amerika van de jaren '70. Voor haar nieuwe roman Rio koos Clément de roerige jaren '20 in Brazilië als achtergrond.

São Paulo 1924. Inspecteur van de politie en tevens koffiebaron Eduardo Eliades wordt bij het lijk van een vermoorde man geroepen. Alles wijst erop dat een afgewezen liefde een rol speelt. Op de achtergrond dreigt er een revolutie, dus een moord met een politieke achtergrond kan niet worden uitgesloten. In zijn zoektocht naar de moordenaar probeert Eliades vast te houden aan zijn overtuigingen, al druisen die vaak in tegen de belangen van zijn eigen klasse. De jonge vrouw Maria Marguiris da Silva is net komen wonen in São Paulo. Om geld te verdienen neemt Maria een baan aan als secretaresse bij een rijke dame die zich hard maakt voor de rechten van vrouwen. Steeds meer wordt Maria door de opruiende teksten die ze moet overtypen beïnvloed en dat heeft grote gevolgen. Twee individuen in de roerige stad blijken meer gemeen te hebben dan in eerste instantie gedacht.

Eliades is het prototype politie-inspecteur dat je kunt verwacht in een whodunit. Middelbare leeftijd, een slecht huwelijk en na het oplossen van een ingewikkelde zaak voelt hij tintelingen in zijn vingers. Hij werkt nauw samen met een vaste collega-agent en er is een nukkige patholoog-anatoom. Niets staat een goede detective nog in de weg. Toch gooit Clément het over een andere boeg. Het is niet de zoektocht van Eliades naar de moordenaar die op de voorgrond staat, maar zijn zoektocht naar een ware liefde.

Het verhaal van Eliades wordt afgewisseld met het verhaal van Maria. Ook Maria is op zoek naar liefde. Zij vertelt haar verhaal zelf in dagboekvorm en middels brieven. Door deze wisseling in vorm en vertelperspectief maar ook in tijd, lijkt het zeker in het begin of je twee aparte boeken leest, wat de leesbaarheid niet altijd ten goede komt. Langzaam wordt het duidelijk dat Eliades en Maria steeds meer gemeen hebben en kruizen ook hun wegen. Het zijn die kleine aanwijzingen in het verhaal die het boeiend maken en je dwingen om door te lezen.

Halverwege het boek breekt de revolutie in São Paulo uit en zeker voor Eliades heeft dit grote gevolgen. Heel diep gaat de schrijver niet op die gebeurtenissen in en hoe Eliades omgaat met alles wat hij meemaakt, is niet altijd geloofwaardig. Toch is dat op geen enkel moment storend en blijft Clément je meenemen in het verhaal. De plot is uiteindelijk weinig verrassend en de oplossing van de moord is, zeker voor lezers van detectives, voorspelbaar.

Hoewel het niet helemaal duidelijk is onder welk genre je dit boek zou kunnen plaatsten – een roman met veel feelgood-elementen of toch een whodunit – het is de vlotte schrijfstijl van Clément en haar kunst om verhalen te vertellen die maakt dat Rio voor de liefhebbers van beide genres een aangename leeservaring is.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een groen boek' en 'Lees een jong boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.