Kattentijd geeft toch een beetje een kater

Kattentijd begint met de opsomming van 4 definities van het woord kattentijd. De vierde en laatste definitie geeft meteen weer waar dit boek van Ellen Verstrepen over gaat: “een dag uit het leven van de gereserveerde Severine en de verwarde Fauve, twee vrouwen die vandaag niet gaan werken omdat ze toekijken hoe één van hun negen levens stilstaan op zijn einde loopt.”
Als eerste maakt de lezer kennis met Severine, een vrouw die in eerste instantie succesvol is en lijkt te weten wat ze wil. Als de lezer haar beter leert kennen verandert dit beeld enigszins. Ze groeit samen met haar tweelingbroer en een jongere zus op met een alleenstaande moeder die meer aandacht voor alcohol en mannen heeft dan voor haar kinderen. Al op jonge leeftijd ontsnapt ze min of meer aan dit bestaan met Olivier haar eerste liefde.
Fauve is een heel andere vrouw. Ook opgegroeid in een één ouder gezin maar met een stevigere basis. Haar moeder is psychiater en ook opa woont bij hun in huis. Fauve kijkt echter angstig naar alles wat ze tegenkomt en heeft moeite met het leven.

Verstrepen laat deze twee vrouwen in zich afwisselende hoofdstukken hun verhaal vertellen. Middels flashbacks komen alle facetten van hun leven tot de dag van vandaag langs. Al snel is duidelijk dat de twee personages elkaar kennen maar zeker geen vriendinnen zijn. Wat hier echter de oorzaak van is wordt pas in de loop van het verhaal duidelijk. Heel knap laat Verstrepen de individuele verhaallijnen steeds even aan elkaar raken en met elkaar verweven om dan weer ieder een eigen kant op te laten gaan.
Dat er in deze terugblikken regelmatig zijwegen worden ingeslagen maakt het verhaal soms wat verwarrend en belangrijker nog, het haalt de vaart uit het verhaal.
Beide vrouwen maken, als je hun beide levens bij elkaar optelt, veel mee, misschien wel iets te veel om het nog geloofwaardig te houden. Huiselijk geweld, mishandeling, drugs, borstkanker, illegale praktijken en uiteindelijk moord.
De schijfstijl spreekt vaak tot de verbeelding en is met de nodige soms wat zwartgallige humor prettig om te lezen. De vele dialogen zijn geloofwaardig. Eén enkele keer slaat ze echter de plak mis. Jammer is dat het niet goed lukt om de beide vrouwen een eigen stem te geven waardoor het goed opletten is wie er aan het woord is. Tegen het einde van het boek lijkt de schrijfster wat haast te krijgen en gebeurt er heel veel achter elkaar wat ook niet altijd even realistisch is. Kattentijd is een boek dat bij vlagen prettig leest, met goede dialogen maar waar in de schrijfster te veel laat gebeuren en het verhaal te mooi wil construeren.
Wie afgaat op de achterflap van het boek en verwacht dat het gaat over twee vrouwen die als katten tegenover elkaar staan, krijgt niet echt wat wordt verwacht.