Boek voor insiders

Dit boek stond bij de boeken voor volwassenen in de bibliotheek. Thuis had ik er mijn twijfel over: Naria? Harry Potter? Is dit een kinderboek, Young Adult misschien? Daar lijkt het in het begin inderdaad op, maar schijn bedriegt.

Het hele verhaal heeft talloze verwijzingen naar de Narnia-boeken. Fillory kan gezien worden als een volwassen versie van Narnia. Volwassen, want De Magiërs gaat verder waar Harry Potter en Narnia ophouden. Een van de vragen die worden opgeroepen is "Wat heeft het gewone leven nog voor zin als je alles met magie kan doen, als je alles kunt bereiken?" Deze vraag is cruciaal voor de geloofwaardigheid van alle fantasywerelden waarin magie een rol speelt, het is een vraag die vaak vergeten wordt.
Deze vraag kan doorgetrokken worden naar een midlife-crisis-achtige situatie: welke uitdagingen zijn er nog als je alles al hebt of weer dat je alles zonder veel inspanning kunt bereiken? In die zin sluit het aan bij de literatuur over zinloosheid, over bore-outs. Het personage Eliot is zelfs een rolmodel voor de decadentie en het Yellow Book. Ennui. Spleen. Veel zuipen en seksen om de zinloosheid van het leven te vergeten.

Er is een tussenwereld in het boek waar de hoofdpersonen met een knoop kunnen komen en dan verder kunnen reizen naar Fillory. Dit lijkt erg op Narnia uit The magicians nephew, waar de hoofdpersonen met een ring naar een bos kunnen reizen en van daar naar Narnia. In Narnia kom je door in een bosmeertje te springen, in De Magiërs blijkt het een fontein met inkt te zijn. Deze hele tussenwereld bestaat uit huizen, gevuld met boeken. Dit is vrij cruciaal als een extra laag in het verhaal: boeken brengen je in andere werelden. Dat wordt benadrukt door de speech in de kelder bij het afscheid van de toverschool: woorden doen er toe. Het boek is wat dat betreft een lofzang op de literatuur en met name de verbeeldingsliteratuur.

Er zijn verwijzingen naar andere boeken. Harry Potter wordt zelfs letterlijk genoemd. Dat geldt ook voor het rollenspel Dungeons & Dragons - de spelers van die RPG zullen veel in het boek herkennen, vooral in de laatste helft. Dit geeft mij het idee dat ik het boek al ken, of in elk geval de wereld waarin het speelt. Toch is een en ander onverwacht en gecompliceerd genoeg om boeiend te blijven.
Er zitten genoeg ideeën in het boek om mij erover na te laten denken.

Aan het einde (Boek Vier) had ik het idee dat een en ander werd afgeraffeld, dat het boek afgerond moest worden. Dat was op zich niet nodig geweest, want er zijn vervolgen geschreven. Ondanks de vervolgen is het tempo in het boek moordend, zeker in vergelijking met Harry Potter. Al halverwege het boek heeft de hoofdpersoon zijn toveropleiding afgerond.

Het boek is duidelijk voor volwassenen geschreven. De taal is literair.