Lezersrecensie
Jaren '80 crime, maar dan echt
In het begin van de jaren 1980 waren er enkele ontvoeringszaken die het hele land dagen-, soms wékenlang in spanning hielden. De ontvoering van Maup Caransa (1977) was slechts de opmaat naar de ontvoeringen van Van der Valk, Heineken en de tragisch geëindigde ontvoering van Heijn.
Bij Van der Valk werd niet de zakenman, bekend van de hotels met de toekan, ontvoerd, maar zijn vrouw Toos. In Mijn ontvoering wordt haar verhaal van de ontvoering verteld. Daarvoor is een vaardige schrijver in de arm genomen. Een voordeel hiervan is dat niet alleen het verhaal van Toos wordt verteld, maar het perspectief af en toe wordt verlegd naar een van haar dochters, die vertelt wat er in de familie Van der Valk gebeurt nadat ontdekt is dat Toos is verdwenen.
Ondanks dat de afloop bekend is (iedereen die toen meeleefde, kan zich het einde nog wel herinneren, mij stond vooral 'het tentje' nog bij) is het een boeiend boek, omdat Toos vooral ingaat op haar interactie met de ontvoerders, hoe ze probeert te ontsnappen of probeert zoveel mogelijk vrijheid en informatie te krijgen, hoe ze haar ontvoerders als mensen probeert te zien en hen probeert over te halen haar als moeder te zien.
Welke hachelijke ondernemingen de familie ondernam was mij niet bekend. Wel herken ik er de wildwest taferelen, in die de jaren '80 soms kenden, vooral als de jongens met hun auto's, uitgerust met bakkies, onderweg zijn naar vreemde plaatsen.
Het is jammer dat Toos ook de herinneringen aan haar herinneringen verteld. Dat wil zeggen, het wordt geschreven alsof ze tijdens haar ontvoering aan verschillende perioden in haar verleden dacht, zoals haar eerste ontmoeting met de jongen met wie ze zou trouwen. Die passages komen een beetje geforceerd over, alsof er geen ruimte was voor een volledige biografie en de schrijfster toch Toos' achtergrond wilde schetsen.
Ook vond ik het jammer dat het verhaal eindigt kort na het einde van de ontvoering. Ik had, bijvoorbeeld in een nawoord, meer willen weten over de daders en hun motieven, misschien ook hoe ze Toos zagen en waarom ze de ontvoering op touw hadden gezet. Net als eventuele rechtszaken en de rol van Toos daarin. Maar ja, dat valt buiten het kader van Mijn ontvoering.
Ik heb overigens het e-boek gelezen., een ePub. Helaas was de opmaak daarvan niet altijd even goed, met veel blanco of meer dan half lege pagina's.
Bij Van der Valk werd niet de zakenman, bekend van de hotels met de toekan, ontvoerd, maar zijn vrouw Toos. In Mijn ontvoering wordt haar verhaal van de ontvoering verteld. Daarvoor is een vaardige schrijver in de arm genomen. Een voordeel hiervan is dat niet alleen het verhaal van Toos wordt verteld, maar het perspectief af en toe wordt verlegd naar een van haar dochters, die vertelt wat er in de familie Van der Valk gebeurt nadat ontdekt is dat Toos is verdwenen.
Ondanks dat de afloop bekend is (iedereen die toen meeleefde, kan zich het einde nog wel herinneren, mij stond vooral 'het tentje' nog bij) is het een boeiend boek, omdat Toos vooral ingaat op haar interactie met de ontvoerders, hoe ze probeert te ontsnappen of probeert zoveel mogelijk vrijheid en informatie te krijgen, hoe ze haar ontvoerders als mensen probeert te zien en hen probeert over te halen haar als moeder te zien.
Welke hachelijke ondernemingen de familie ondernam was mij niet bekend. Wel herken ik er de wildwest taferelen, in die de jaren '80 soms kenden, vooral als de jongens met hun auto's, uitgerust met bakkies, onderweg zijn naar vreemde plaatsen.
Het is jammer dat Toos ook de herinneringen aan haar herinneringen verteld. Dat wil zeggen, het wordt geschreven alsof ze tijdens haar ontvoering aan verschillende perioden in haar verleden dacht, zoals haar eerste ontmoeting met de jongen met wie ze zou trouwen. Die passages komen een beetje geforceerd over, alsof er geen ruimte was voor een volledige biografie en de schrijfster toch Toos' achtergrond wilde schetsen.
Ook vond ik het jammer dat het verhaal eindigt kort na het einde van de ontvoering. Ik had, bijvoorbeeld in een nawoord, meer willen weten over de daders en hun motieven, misschien ook hoe ze Toos zagen en waarom ze de ontvoering op touw hadden gezet. Net als eventuele rechtszaken en de rol van Toos daarin. Maar ja, dat valt buiten het kader van Mijn ontvoering.
Ik heb overigens het e-boek gelezen., een ePub. Helaas was de opmaak daarvan niet altijd even goed, met veel blanco of meer dan half lege pagina's.
1
Reageer op deze recensie
