Mijn tweede McDermid na De terechtstelling. En zowaar tekent er zich een profiel af.
Ik vermoed dat je je personages niet dieper kan uitwerkedan McDermid dat doet. De gebeurtenissen zijn bijna ondergeschikt aan de personages: McDermid beschrijft de weerslag van elk nieuw feit op de psyche van de verschillende actoren.
Ik weet niet of het typisch McDermid is ofwel de schuld van de vertaling, maar ik moest regelmatig bepaalde zinnen herlezen wegens dubbelzinnige of te lange zinsbouw Bijvoorbeeld deze passage "Het was verbazingwekkend om te merken hoeveel mensen je wilden vertellen als ze dachten dat je openhartig tegen ze was". Bij eerste lezing las ik "hoeveel mensen" als onderwerp, maar dan klopt de zin niet. "hoeveel" is lijdend voorwerp en "mensen" onderwerp. Aandacht bij de les is een noodzaak! McDermid's thrillers lezen inhoudelijk misschien als een trein, maar technisch kan je beter je cruise control wat lager zetten...
Wat betreft het verhaal, vond ik De kwelling wat traag op gang komen. Voor de eerste kleine doorbraak in het onderzoek moet je wachten tot in de helft van het boek. Waar ik verwachtte dat de twee verhaallijnen (kindermoorden/
hoerenmoorden) uiteindelijk zouden samen vloeien, blijkt dit echter niet het geval.
Geweldig goed boek, maar mist een beetje de dramatiek van De terechtstelling.