Meer reisblog dan inspirerend verhaal

Irma is halverwege de 30, heeft een leuke baan, een lieve vriend, Patrick, waar ze gek op is en hij op haar en het leven lacht haar toe. Er is maar één dingetje wat haar dwars zit: hoewel haar leeftijd mee begint te spelen heeft ze helemaal geen behoefte om kinderen te krijgen. Haar vriend echter wil dolgraag kinderen en dat gegeven is het begin van het einde van hun relatie.
Irma zet rigoureus een punt achter haar relatie omdat ze erachter wil komen wat haar drijft: waarom wil ze geen kinderen, wat wil ze voor toekomst. Is dat met Patrick? Is dat alsnog met kinderen? Of niet? Als ze er kort daarna achterkomt dat ze endometriose heeft en wat daarvan de gevolgen kunnen zijn, weet ze het helemaal zeker: ze gaat op reis; op zoek naar antwoorden op de vraag: wie ben ik en waar wil ik naar toe.

De reis is een lang uitgesponnen reisverhaal, met veel beschrijvingen van natuur en van ontmoetingen. Irma heeft een paar maanden sabbatical opgenomen van haar werk en gaat eerst naar Egypte, daarna trekt ze verder Afrika in en haar einddoel is Indonesië.
De ontmoetingen met reisgenoten en met lokale mensen maken veel in haar los. Het wordt allemaal uitgebreid beschreven, evenals de rondreis die ze maakt door landen als Malawi, Tanzania en Kenia. En daar slaat ze de plank mis, naar mijn idee. De auteur verzandt in teveel details over de reis, zonder dat we nu echt veel meer te weten komen over haar geestelijke groei; toch de reden dat ze weg is gegaan. Die groei komt met horten en stoten door enkele gesprekken die ze door het boek heen met mensen heeft en waardoor ze patsboem weer een stuk van zichzelf beter leert kennen. Dat alles omlijst met lang uitgesponnen verhalen over de zoveelste gamedrive, de zoveelste overnachtingsplek, de zoveelste reisdag met de truck.
Wat mist is uitdieping van de personages. De hoofdpersonen blijven redelijk vlak, waardoor het ondanks de soms heftige verhalen moeilijk is om met ze mee te leven, en het verhaal kabbelt voort zonder hoogte- of dieptepunten. Het totaalplaatje doet meer denken aan een reisblog dan aan een inspirerende roman.

De reis is in eigen beheer uitgegeven en mist duidelijk een redactionele toetsing. Woorden zijn verkeerd geschreven of er is vergeten een woord te verwijderen bij het herschrijven van een zin.
Een paar voorbeelden van missers die opvielen: 'geneerde blikken' ipv 'gegeneerde blikken'(blz. 94), 'niet in ons bij zijn' ipv 'niet in ons bijzijn' (blz.201), 'wierrook' ipv 'wierook' (blz 300).
Daarnaast is bij een aantal hoofdstukken vergeten om de uitlijning rechts aan te zetten, wat een erg onrustige bladspiegel geeft.
Irritant en niet nodig wanneer een verhaal nog een keer extra geredigeerd wordt.

Ingrid van Lammeren is geboren en getogen in Haarlem, ook het startpunt van dit boek. Schrijven is haar passie. Ze is actrice geweest en heeft onder andere duikreizen naar Eygpte verkocht. Die ervaring kwam haar uiteraard zeer te pas bij het schrijven van dit boek. De reis is haar debuut.