Recensie En toen kwam Frankie

En toen kwam Frankie is op zich een leuk boek maar zo langzamerhand vind ik het wel genoeg geweest om zoveel oude bekenden tegen te komen die in vorige boeken een hoofdrol hadden en nu zijdelings hun opwachting maken. Ook de ontwikkeling van het verhaal rondom baby Frankie en haar vader Noel en alle anderen die erbij horen doet rommelig en een beetje in elkaar geflanst aan. Eigenlijk doet Binchy hier niet anders dan drijven op een paar sterke karakters uit eerdere verhalen.
Haar routine redt het boek enigszins, en ik heb het op zich best met plezier gelezen maar de verbinding met de hoofdpersonen was er niet en de verbinding met vorige hoofdpersonen (zoals Tom en Cathy, Aidan en Signora en Brenda van Quentin) was helemaal weg. De kracht van Binchy's schrijftalent was duidelijk tanende - maar gezien het plezier dat ze me heeft gegeven met haar (andere) boeken ben ik blij dat ik het boek gelezen heb. Maar meer dan 2 duimpjes kan ik het toch niet geven.