Een psychologische roman

Michelle Boyajian is afgestudeerd aan de New York University en de University of North Carolina. Zij heeft daar o.a. de Austin Robert Hartsook Fellowship ontvangen (een beurs voor creatief schrijven) en een MFA (Master of Fine Arts) behaald. Enkele van haar kortverhalen zijn genomineerd voor de Pushkart Prize. Raak mij aan is haar debuutthriller, een prachtige, krachtige roman over Katie Burelli, wier hele wereld in elkaar stort wanneer haar man Nick wordt doodgeschoten door hun pleegzoon, de verstandelijk gehandicapte Jerry, een grote man met het IQ van een klein kind. 

Het verhaal begint vrij simpel met heldere kaders: er is een moord gepleegd, de dader zit vast en het proces waarin hij terechtstaat is net gestart. Katie, die zielsveel van haar man hield, houdt zich met moeite staande maar is erop gebrand dat het recht zijn loop heeft. Wanneer echter de muur die zij rondom zich heeft opgebouwd steen voor steen wordt afgebroken, ontvouwt zich de complexe geschiedenis van een huwelijk dat op zijn grondvesten trilde. Tijdens de rechtbankzittingen en in flashbacks worden langzamerhand de verhoudingen binnen het gezin duidelijk en zien we een onzekere jonge vrouw die zich vastklampt aan haar man die zijn eigen demonen bevecht en jaloers is op de liefde tussen zijn vrouw en de met grote trauma's worstelende pleegzoon.
Boyajian schrijft zeer beeldend en vlak op de huid. Ze schildert met woorden en brengt haar hoofdpersonen heel dichtbij. De onberekenbare Nick met zijn woede-uitbarstingen, Katie die steeds meer geobsedeerd raakt door haar man in haar angst hem te verliezen, en de aangrijpende figuur van Jerry die zielsveel van Nick en Katie houdt maar toch zijn pleegvader doodschiet. Schuld en boete zijn de dragende thema's van dit boek, maar wiens schuld het is en wie er boete moet doen, dat zijn de prangende vragen die beantwoord moeten worden voordat Katie een nieuwe weg in kan slaan.

Hoewel op de cover staat dat Raak mij aan een thriller is, is het boek naar mijn mening beter te typeren als een psychologische roman, omdat niet zozeer de (moord)plot als wel de karakterontwikkeling van Katie de kern van het verhaal vormt. Boyajian heeft dit groeiproces op meeslepende wijze vastgelegd. Samen met haar boeiende en levendige schrijfstijl is het boek in zijn totaliteit een bijzondere en aangename leeservaring.