Spotgaai - Suzanne Collins

Nadat ik met enorm veel plezier de eerste twee delen van deze gave trilogie had gelezen, was het natuurlijk een kwestie van tijd voor ik de laatste zou lezen. Uhm, zo ongeveer meteen dus… Het is wel alweer een tijdje geleden, dus de fijne details weet ik niet meer heel goed, maar een recensie moet hier wel over geschreven worden, aangezien dit het laatste boek is van één van mijn favoriete boekenseries!

Na de enorme schok dat een bepaald iemand (ahum) niet in District 13 was maar in the Capitol, was mijn eerste reactie dat hij zo snel mogelijk terug moest komen! Gelukkig dacht Katniss dit ook, en ze bleef maar eisen stellen. Ze wilde pas de Spotgaai worden, als hij en de anderen zouden worden teruggehaald. Goed zo. Ik was het he-le-maal met haar eens!
Maar als hij terug is… De tranen sprongen me in de ogen. Man, dit is nog erger dan ik had verwacht! Ik weet niet wat ik had verwacht, maar niet DIT! En dan gaat hij ook nog mee op die oorlogsmissie! Het ging echt een paar keer bijna mis!
Tegen mijn wil kreeg ik langzaam een enorme hekel aan Peeta. En Katniss ook, maar omdat zij later inziet dat ze hem juist moet helpen, zie ik dat uiteindelijk ook in. Ik las door, niet alleen omdat het enorm spannend was, maar vooral omdat ik op zoek was naar die momenten dat Peeta eindelijk een soort van normale emotie aan Katniss liet zien.

Het einde was afschuwelijk. De mensen die sterven… Vooral die ene persoon, iedereen die de boeken gelezen heeft weet wie ik bedoel. Wat ik dan ook echt niet snap is dat de moeder van Katniss geen contact met Katniss meer wil hebben, dat zou te pijnlijk geweest zijn. Lekker dan, zo’n moeder!
Maar het einde van het einde, de epiloog, vond ik wel heel erg mooi. Katniss en Peeta, eindelijk samen. Gelukkig. Ik werd een beetje pissig van Gale, die ook niet bij Katniss wilde zijn. Hierdoor heeft Katniss niet zelf een keuze kunnen maken tussen Peeta en hem. Dat is jammer, maar ze had toch wel voor Peeta gekozen. Denk ik.

Hoewel ik het verhaal van dit boek echt heel goed vond, was het wel een beetje rommelig. Er werden veel dingen kort na elkaar verteld, waardoor ik soms even de draad kwijt was. Gelukkig kon ik die meestal snel weer oppakken!

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik van het boek vind. Het is spannend, frustrerend, mooi, verdrietig… Maar het is zo… goed! Ik heb het in één zucht uitgelezen, had eventjes een book-hangover, maar als ik zo op deze trilogie terugkijk, vind ik hem geweldig. Ik ben echt blij dat ik hem gelezen heb! Ik raad hem iedereen aan die van enorm spannende, dystopische boeken houdt!