Lezersrecensie
Leef mee met de Cazalets
Lichte jaren is het eerste deel van de vijfdelige Cazalet-kronieken, van de Britse schrijfster Elizabeth Jane Howard (1923 – 2014). De eerste 4 delen schreef ze in de eerste helft van de jaren negentig en het laatste deel werd in 2013 gepubliceerd.
In Lichte jaren, dat eind jaren dertig speelt, maken we kennis met drie generaties van de familie Cazalet, de grootouders, hun ongetrouwde dochter en drie getrouwde zonen met hun echtgenotes en kinderen en het personeel van de gezinnen. De zomers van 1937 en 1938 brengen ze samen door op hun landgoed in Sussex, maar is het wel zo idyllisch als het op het eerste gezicht lijkt? Er wordt veel gesproken, maar vooral veel achtergehouden. Kennen ze elkaars karakter en wensen en kunnen ze hun zorgen en gedachten wel met elkaar delen? De auteur weet de sterk uiteenlopende karakters en hun onderlinge relaties zo goed te beschrijven dat je ze werkelijk denkt te kennen en vooral de gedachten en uitspraken van de kinderen zijn bijzonder treffend.
De gruwelen van de eerste wereldoorlog die nog vers in het geheugen liggen, de dreiging van een nieuwe oorlog die steeds sterker wordt, het verschil tussen de sociale klassen, de positie van de vrouw, de jongens die naar kostschool gaan en de meisjes die thuis les krijgen en de uitgebreide beschrijvingen van o.a. de kleding geven een mooi tijdsbeeld van de late jaren dertig.
Ik heb genoten van dit boek en kijk uit naar de volgende delen.
In Lichte jaren, dat eind jaren dertig speelt, maken we kennis met drie generaties van de familie Cazalet, de grootouders, hun ongetrouwde dochter en drie getrouwde zonen met hun echtgenotes en kinderen en het personeel van de gezinnen. De zomers van 1937 en 1938 brengen ze samen door op hun landgoed in Sussex, maar is het wel zo idyllisch als het op het eerste gezicht lijkt? Er wordt veel gesproken, maar vooral veel achtergehouden. Kennen ze elkaars karakter en wensen en kunnen ze hun zorgen en gedachten wel met elkaar delen? De auteur weet de sterk uiteenlopende karakters en hun onderlinge relaties zo goed te beschrijven dat je ze werkelijk denkt te kennen en vooral de gedachten en uitspraken van de kinderen zijn bijzonder treffend.
De gruwelen van de eerste wereldoorlog die nog vers in het geheugen liggen, de dreiging van een nieuwe oorlog die steeds sterker wordt, het verschil tussen de sociale klassen, de positie van de vrouw, de jongens die naar kostschool gaan en de meisjes die thuis les krijgen en de uitgebreide beschrijvingen van o.a. de kleding geven een mooi tijdsbeeld van de late jaren dertig.
Ik heb genoten van dit boek en kijk uit naar de volgende delen.
1
Reageer op deze recensie