Loslaten is een kunst!

Edith van Walsum heeft met Onzichtbaar inmiddels haar vierde roman geschreven en weet de lezer te raken. Met een bijzonder boektrailer op You Tube van Onzichtbaar wordt de aandacht getrokken! Als ik de trailer vooraf had gezien, had ik een heel erg spannend boek verwacht, alleen ik had deze achteraf pas gezien en was daar blij om. Waarom? Omdat ik er zo blanco in stond, anders had deze mij op het verkeerde been gezet en had ik een spannende roman verwacht. Spannend vond ik Onzichtbaar niet, wel een hele mooie intrigrerende roman over vervreemding, loslaten, rouwverwerking, hoop en eenzaamheid.
In korte hoofdstukken verteld vanuit de derde persoon maak je kennis met het leven van Hendrik, weduwnaar, gepensioneerd en Diane een dertienjarige, die bijna naar de middelbare school gaat en zo haar eigen worstelingen heeft op weg naar de volwassenheid.
Hendrik en Diane wonen naast elkaar, maar hebben elkaar eigenlijk nooit echt opgemerkt, totdat Hendrik door een val in het ziekenhuis terecht komt en daar Diane en haar moeder tegenkomt. Hendrik wil niemand tot last zijn, maar heeft wel hulp nodig en Diane biedt aan om boodschappen voor hem te doen.
Dit resulteert in een vriendschap, waardoor Hendrik leert de spoken uit zijn verleden op te ruimen. Ineens is hij niet eenzaam meer en heeft hij weer zin in het leven gekregen. Dat dit niet zonder slag of stoot gaat komt goed naar voren in Onzichtbaar. Diane heeft zo haar eigen problemen met een erg gelovige dikke moeder en haar zacht van aard zijnde vader.
Zowel Hendrik als Diane worden niet opgemerkt door hun omgeving en komen tot bloei door hun vriendschap.
Je komt in de ban van de mooie zinnen en humoristische schrijfwijze en ik moest regelmatig lachen.
Ze is niet tegen hen opgewassen, krimpt ineen onder het lawaai dat ze produceren. Ineens kan dat zware lome lichaam omhoogvliegen, als de verrijzenis van een getergde Christus. De haren als stekels overeind. Wacht u voor de hond en je kunt maar beter maken dat je wegkomt.
Edith van Walsum heeft een fijne, vlotte schrijfwijze waarbij je als lezer regelmatig het gevoel hebt, dat je er zelf bij bent.