Veel te lang gewacht met lezen!

Na eerder dit jaar Kolja gelezen te hebben van Arthur Japin heb ik eindelijk Vaslav eens uit de kast getrokken. Dit is mij zeker niet tegen gevallen, alleen heb ik veel moeite gehad om door te lezen en dit was niet omdat het verhaal me niet interesseerde. Het is een literair juweeltje, maar best zwaar voor mij om te lezen. Met mooie poëtische zinnen en zijn bloemrijke taalgebruik heeft hij mij uiteindelijk weten te boeien en ik heb genoten. Wel was het voor mij nodig om rust om mij heen te hebben.
“ Wat je proeft is de lucht onder de vleugels van alle bijen die hieraan gewerkt hebben gewerkt”.

Vaslav wordt verteld in drie delen. Het eerste deel wordt vanuit Peter verteld. Peter is de huisknecht van Vaslav. Peter wordt door Vaslav behandeld als een vriend en is aangenomen om Vaslav Njinski te begeleiden/helpen daar deze nogal “verstrooid” is. Vaslav geeft alles uit handen aan Peter en dit is voor hem de gewoonste zaak van de wereld. Vaslav staat namelijk buiten de wereld. Maar voor zijn vrouw Romola betekend Vaslav alles voor haar en is Peter de boodschapper van slecht nieuws en slechts een bediende. Eigenlijk is Vaslav zwaar op de hand en zorgelijk. Voor een optreden wil hij door niemand gestoord worden en wil dat alles perfect is, wat hem aangaat. Je leert niet alleen Vaslav, maar ook Peter kennen.
In het tweede deel komt Sergej Pavlovitsj aan bod. Het begint met “Ik ben God in een lichaam. Iedereen heeft dat gevoel, maar niemand maakt er gebruik van”. Vaslav Njinski.
Je leest over zijn relatie met Vaslav. Sergej Pavlovitsj leeft van dromen en voor hem is het niet altijd duidelijk wanneer ze overgaan in waan en zelfbedrog. Hij geeft veel om Vaslav, maar heeft dit op een vreemde manier laten blijken.
Het derde deel wordt verteld vanuit Romula en hierin krijg je de geschiedenis van Vaslav en Romula en hun reis door oorlogsgebieden mee. Maar ook, hoe Romula eigenlijk door haar moeder gedwarsboomd wordt en in de steek gelaten. Je komt achter haar streven om Vaslav voor zich te winnen ten koste van Sergej Pavlovitsj.
Vaslav sluit af met een vierde gedeelte verteld vanuit Peter, hierin beleefd Vaslav zijn laatste voorstelling, die hij afsluit met de legendarische woorden “En nu is het kleine paardje moe”. Hij laat het publiek perplex achter. Hij heeft zijn nachtmerries in zijn voorstelling laten zien en die zijn eigenlijk alleen door Sergej Pavlovitsj begrepen.
Peter brengt Vaslav na de voorstelling naar huis en twijfelt aan het bestaan van het leven dat hij leidt als bediende, veel liever zou hij de wijde wereld intrekken en alles achter zich laten. Maar kan hij dit?
Je hebt als lezer een inkijkje gekregen in het leven dat Vaslav en Romula hebben geleidt. Maar ook meegekregen hoe zwaar het leven voor een bediende is als Peter en dat hij zo opgaat in het leven van Vaslav, dat zijn eigen prive leven met Lisa eronder leidt.