Na het open einde in het boek Zeemeermin was het uitkijken naar de volgende misdaadroman van Camilla Läckberg. Dit boek met de titel Vuurtorenwachter kwam in 2011 op de Nederlandse markt. Inspecteur Patrik Hedström is na een lang ziekteverlof weer terug op zijn post en wordt meteen geconfronteerd met een moord. Het slachtoffer is Mats Sverin, hoofd Financiën van de gemeente en betrokken bij een prestigieus project met de naam Badis. Hij wordt thuis in het achterhoofd geschoten en gevonden door zijn ouders. Over het priveleven van Mats Sverin tast de politie voledig in het duister.

Annie en haar zoontje Sam zijn op de vlucht en vinden een veilig heenkomen op het eilandje Gråskär, dat door de plaatselijke bevolking ook wel Schimmenscheer wordt genoemd, omdat het verhaal gaat dat de doden van dit vuurtoreneiland er altijd aanwezig zijn. Het eiland staat ook centraal in een terugblik op gebeurtenissen aan het einde van de 19e eeuw. Hierin spelen de geesten van de doden eveneens een belangrijke rol.

Erica de echtgenote van Patrik Hedström is heel erg begaan met het lot van haar zuster Anna, die na de noodlottige dood van haar zoontje, de zin in het leven totaal verloren lijkt te hebben.

Dit zijn de drie belangrijkste verhaalllijnen in deze nieuwe misdaadroman van Camilla Läckberg. Vanaf de eerste bladzijde slaagt zij erin je helemaal in het plot mee te trekken. Je kunt nauwelijks stoppen met lezen. Het boek verveelt nergens en de spanning is steeds aanwezig, eerst wat onderhuids maar komt naarmate het verhaal vordert steeds meer naar de oppervlakte.

Camilla Läckberg slaagt er heel goed in om van alle karakters in het boek levensechte personen te maken. Er komen veel dialogen in het boek voor die op sommige plekken in mijn beleving iets zoetigs hebben. Daar moet je van houden. En bijna achteloos en met groot gemak weeft Cammila Läckberg alle draden in een elkaar en aan het einde klopt alles. Dat heeft zij knap gedaan. Met Vuurtorenwachter heeft Camilla Läckberg opnieuw laten zien dat zij een zeer bedreven schrijfster die het metier goed verstaat.

In het boek bezoeken Erica en Anna een kerkhof en zien daar het graf van Jens Läckberg. Een ontroerend postuum eerbetoon aan de vader van de schrijfster.