Lezersrecensie
Vlot, ongecompliceerd en filmisch geschreven
Judaskus - Linda Jansma
Genre: thriller
Uitgever: De Crime Compagnie
ISBN: 9789461091635
Uitgave: e-book
Aantal pagina’s: 344
Verschijningsdatum: juli 2016
Met dank aan De Crime Compagnie voor dit recensieboek.
“Eén ongeluk. Twee gezinnen. Wat is de link?
Barbara en Marcus van Brederoo wonen met hun twee dochters in een dorpje in Friesland, waar Marcus een huisartsenpraktijk heeft. Wanneer Barbara wordt lastiggevallen door een onbekende man, die het niet alleen op haar, maar ook op haar kinderen heeft voorzien, gaat ze de confrontatie aan. Maar dan lijkt het erop dat Marcus er meer vanaf weet...”
***
Het eerste wat mij opviel bij deze cover is de tekst ‘twee gezinnen, één ongeluk’ Wat is de link?’ Dit roept vragen op. Wat heeft de titel er bijvoorbeeld mee te maken en wat zou die link kunnen zijn? De tekst verdringt de foto naar de achtergrond, wat misschien de bedoeling is? Na het boek te hebben gelezen had ik voor een andere cover gekozen. Deze afbeelding geeft voor mij niet weer waar het boek over gaat.
Barbara woont samen met haar man Marcus die huisarts is, en hun twee dochters Puck en Robin in een klein dorp in Friesland. Annelien en Timo wonen samen met Daniëlle (die Timo’s dochter is) en hun zoontje Josh van elf maanden in Leeuwarden. Timo is er landgoedbeheerder van een groot domein. Daniëlle heeft een vriend, Merlijn, bij wie ze zich goed voelt en die haar begrijpt. Na de dood van haar moeder en haar zusje zit zij erg met zichzelf in de knoop en op de liefde en vriendschap van haar vader moet ze niet rekenen. Annelien doet erg haar best om er te zijn voor Daniëlle, maar die laat haar niet toe.
‘Daniëlle was woedend geworden, had haar toegeschreeuwd dat ze niet zat te wachten op een surrogaatmoeder’
Barbara heeft het gevoel dat ze bekeken en achtervolgd wordt. Haar gevoel wordt bevestigd doordat ze telkens dezelfde man terugziet. Als ze er dan ook nog achter komt dat Marcus haar voorliegt, gaat ze op onderzoek uit.
Timo deed altijd al wat raar, maar nu heeft Annelien het gevoel dat hij zichzelf niet is. Onverwacht moet hij ineens een paar dagen weg of is er een cursus. Ze blijft het vreemd vinden. Tot ze op een avond een berichtje leest dat ze beter niet had gelezen. Waar is Timo mee bezig?
Een klap en breken van glas. Het begin van Judaskus start in het verleden met een auto-ongeluk, direct daarna een flashback in het heden, gevolgd door een krantenartikel. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want wat heeft dit alles met elkaar te maken?
De hoofdstukken wisselen elkaar af met de gevoelens en belevenissen van Barbara, Annelien en Daniëlle. Daarnaast zijn er de flashbacks van een onbekend persoon. De gebeurtenissen van Barbara en de flashbacks zijn in de ik-vorm geschreven wat erg aangenaam is. Verder bestaat het verhaal uit vier delen. Voor je aan een nieuw deel begint staat er een quote die op dat deel van het boek slaat.
‘Life is about choices, Some we regret, some we’re proud of.
We are what we chose to be.
Graham Brown
Zoals we gewend zijn van Jansma is haar schrijfstijl ook nu weer vlot, ongecompliceerd en filmisch. Vooral in het begin van het verhaal lijkt alles erg mysterieus en dat is het ook, maar naargelang het verhaal vordert wordt het redelijk ‘doorzichtig’ en dat is jammer. Het mysterieuze ebt snel weg en het verhaal kabbelt verder. Wat wel een tijdlang een puzzelstukje blijft dat niet op zijn plaats wil vallen zijn de persberichtjes die er en passant tussen komen. Naarmate je dichter bij de plot komt, komen de verschillende verhaallijnen mooi samen.
Er zijn toch enkele bedenkingen van mijn kant. Om er een paar te noemen (zonder spoilers weg te geven): de kleine Josh, een baby van elf maanden, kan bijvoorbeeld ‘waf’ en ‘los’ zeggen. Ik beweer niet dat dit niet zou kunnen, maar dan is het in mijn ogen een kleine bolleboos. Dan heb je ook de beslissing die Marcus en Barbara jaren geleden namen... Kan dit zonder slag of stoot? Op een gegeven moment als de zon nog niet helemaal op is en de mist het uitzicht blokkeert, kan ze toch uitgestrekte weilanden waar koeien grazen, zien? En waarom wordt het insulineverhaal niet verder uitgewerkt? Nu heeft dit totaal geen meerwaarde voor het verhaal.
Jansma laat verschillende onderwerpen aan bod komen, zoals nieuw samengesteld gezin, pubertijd, zelfmoord, liefde, chantage, ..... Naar mijn gevoel een beetje te veel van het goede, waardoor de uitwerking van de karakters onvoldoende is. Haar liefde voor Friesland daarentegen steekt Jansma niet onder stoelen of banken. De sfeerbeelden weet ze goed neer te zetten. Je waant je tijdens het lezen in de streek. De plot was verrassend en zie je niet aankomen, omdat er ook geen aanleiding toe is.
Ondanks dat het boek leest als een trein komt het allemaal wat ongeloofwaardig over en zijn er te veel toevalligheden. Het boek is geen uitschieter, maar een leuk tussendoortje. Ik geef het graag 3 sterren.
Karin
Genre: thriller
Uitgever: De Crime Compagnie
ISBN: 9789461091635
Uitgave: e-book
Aantal pagina’s: 344
Verschijningsdatum: juli 2016
Met dank aan De Crime Compagnie voor dit recensieboek.
“Eén ongeluk. Twee gezinnen. Wat is de link?
Barbara en Marcus van Brederoo wonen met hun twee dochters in een dorpje in Friesland, waar Marcus een huisartsenpraktijk heeft. Wanneer Barbara wordt lastiggevallen door een onbekende man, die het niet alleen op haar, maar ook op haar kinderen heeft voorzien, gaat ze de confrontatie aan. Maar dan lijkt het erop dat Marcus er meer vanaf weet...”
***
Het eerste wat mij opviel bij deze cover is de tekst ‘twee gezinnen, één ongeluk’ Wat is de link?’ Dit roept vragen op. Wat heeft de titel er bijvoorbeeld mee te maken en wat zou die link kunnen zijn? De tekst verdringt de foto naar de achtergrond, wat misschien de bedoeling is? Na het boek te hebben gelezen had ik voor een andere cover gekozen. Deze afbeelding geeft voor mij niet weer waar het boek over gaat.
Barbara woont samen met haar man Marcus die huisarts is, en hun twee dochters Puck en Robin in een klein dorp in Friesland. Annelien en Timo wonen samen met Daniëlle (die Timo’s dochter is) en hun zoontje Josh van elf maanden in Leeuwarden. Timo is er landgoedbeheerder van een groot domein. Daniëlle heeft een vriend, Merlijn, bij wie ze zich goed voelt en die haar begrijpt. Na de dood van haar moeder en haar zusje zit zij erg met zichzelf in de knoop en op de liefde en vriendschap van haar vader moet ze niet rekenen. Annelien doet erg haar best om er te zijn voor Daniëlle, maar die laat haar niet toe.
‘Daniëlle was woedend geworden, had haar toegeschreeuwd dat ze niet zat te wachten op een surrogaatmoeder’
Barbara heeft het gevoel dat ze bekeken en achtervolgd wordt. Haar gevoel wordt bevestigd doordat ze telkens dezelfde man terugziet. Als ze er dan ook nog achter komt dat Marcus haar voorliegt, gaat ze op onderzoek uit.
Timo deed altijd al wat raar, maar nu heeft Annelien het gevoel dat hij zichzelf niet is. Onverwacht moet hij ineens een paar dagen weg of is er een cursus. Ze blijft het vreemd vinden. Tot ze op een avond een berichtje leest dat ze beter niet had gelezen. Waar is Timo mee bezig?
Een klap en breken van glas. Het begin van Judaskus start in het verleden met een auto-ongeluk, direct daarna een flashback in het heden, gevolgd door een krantenartikel. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want wat heeft dit alles met elkaar te maken?
De hoofdstukken wisselen elkaar af met de gevoelens en belevenissen van Barbara, Annelien en Daniëlle. Daarnaast zijn er de flashbacks van een onbekend persoon. De gebeurtenissen van Barbara en de flashbacks zijn in de ik-vorm geschreven wat erg aangenaam is. Verder bestaat het verhaal uit vier delen. Voor je aan een nieuw deel begint staat er een quote die op dat deel van het boek slaat.
‘Life is about choices, Some we regret, some we’re proud of.
We are what we chose to be.
Graham Brown
Zoals we gewend zijn van Jansma is haar schrijfstijl ook nu weer vlot, ongecompliceerd en filmisch. Vooral in het begin van het verhaal lijkt alles erg mysterieus en dat is het ook, maar naargelang het verhaal vordert wordt het redelijk ‘doorzichtig’ en dat is jammer. Het mysterieuze ebt snel weg en het verhaal kabbelt verder. Wat wel een tijdlang een puzzelstukje blijft dat niet op zijn plaats wil vallen zijn de persberichtjes die er en passant tussen komen. Naarmate je dichter bij de plot komt, komen de verschillende verhaallijnen mooi samen.
Er zijn toch enkele bedenkingen van mijn kant. Om er een paar te noemen (zonder spoilers weg te geven): de kleine Josh, een baby van elf maanden, kan bijvoorbeeld ‘waf’ en ‘los’ zeggen. Ik beweer niet dat dit niet zou kunnen, maar dan is het in mijn ogen een kleine bolleboos. Dan heb je ook de beslissing die Marcus en Barbara jaren geleden namen... Kan dit zonder slag of stoot? Op een gegeven moment als de zon nog niet helemaal op is en de mist het uitzicht blokkeert, kan ze toch uitgestrekte weilanden waar koeien grazen, zien? En waarom wordt het insulineverhaal niet verder uitgewerkt? Nu heeft dit totaal geen meerwaarde voor het verhaal.
Jansma laat verschillende onderwerpen aan bod komen, zoals nieuw samengesteld gezin, pubertijd, zelfmoord, liefde, chantage, ..... Naar mijn gevoel een beetje te veel van het goede, waardoor de uitwerking van de karakters onvoldoende is. Haar liefde voor Friesland daarentegen steekt Jansma niet onder stoelen of banken. De sfeerbeelden weet ze goed neer te zetten. Je waant je tijdens het lezen in de streek. De plot was verrassend en zie je niet aankomen, omdat er ook geen aanleiding toe is.
Ondanks dat het boek leest als een trein komt het allemaal wat ongeloofwaardig over en zijn er te veel toevalligheden. Het boek is geen uitschieter, maar een leuk tussendoortje. Ik geef het graag 3 sterren.
Karin
1
Reageer op deze recensie
