Verhaal met potentie, maar komt niet 'uit de verf'.

Het verhaal begint een dikke twintig jaar geleden. Kathleen is zwanger, een schande voor de familie, vooral omdat Kathleen niet wil vertellen wie de vader is. Haar vader staat machteloos en moeder schaamt zich voor de gemeenschap. ‘Seks voor het huwelijk staat nog altijd gelijk met doodzonde volgens haar moraal waarin God centraal staat’. Als soort van boetedoening heeft Pastoor Keldermans ervoor gezorgd dat Kathleen in Cotignac bij de zusters Benedictinessen onderdak krijgt. Haar jeugd is voorbij.

‘Gebed en gehoorzaamheid zullen opnieuw de poorten van de hemel voor jou openen’.

Julien, Denise en hun vijfendertigjarige zoon Francis reizen af naar een Chambre d’hôte in Cotignac. Ze kijken uit naar hun vakantie. Julien is redelijk stil, maar dat is waarschijnlijk het gevolg van een onderzoek dat hij moest laten doen bij de huisarts net voor hun vertrek. De vakantie zal hen alledrie deugd doen.

Als Julien met Francis een wandeling gaat maken is, rinkelt zijn gsm/mobieltje. Denise neemt op en het is de huisarts die laat weten dat er bij het onderzoek niets speciaal aan het licht gekomen is, maar dat blijkt uit de DNA dat Francis niet de zoon van Julien is. Bij Denise gaan alle alarmbellen rinkelen en haar gedachten vliegen zesendertig jaar terug in de tijd. Haar wraak is groot.

Wanneer Francis op een dag op wandel gaat in de omgeving, ontmoet hij op zijn wandeling zuster Claire. Ze raken aan de praat en het wordt al vlug duidelijk dat ze heel wat zaken gemeen hebben. Zuster Claire blijkt Kathleen te zijn en allebei zijn ze jaren geleden misbruikt door Pastoor Keldermans. Beiden zitten dan ook vol wraak ten aanzien van ‘meneer pastoor’. Als klap op de vuurpijl blijkt Pastoor Keldermans overgeplaatst naar Frankrijk, in de buurt van Cotignac en staan ze bijna oog in oog met de man die hun leven heeft verwoest. Dit wakkert hun wraak alleen maar aan.

Als Pastoor Keldermans of broeder Theophile, zoals hij nu genoemd wordt tijdens het jaarlijkse vuurwerk wordt vermoord, zijn er gelijk genoeg verdachten.

Dit verhaal is een pamflet tegen pedofilie binnen de kerk. Bij Denise, Francis en Kathleen zijn er de jarenlange woede en onmacht die onderdrukt zijn. Na al die jaren kan meneer pastoor nog steeds vrijuit gaan en kan hij nog ongestoord zijn gang gaan. In dit boek laat de auteur zien dat de slachtoffers wraak willen en het recht in eigen handen nemen.

In ‘Zwart als een soutane’ geeft de auteur vanaf de eerste bladzijden al veel prijs. Je weet al meteen hoe de vork in de steel zit. Het verhaal is beeldend geschreven, dat moet ik zeker meegeven. Toch berust het op teveel toevalligheden. Drie slachtoffers van dezelfde geestelijke, waarvan twee uit hetzelfde gezin. De pastoor die overgeplaatst wordt naar de streek waar dit gezin toevallig zijn vakantie doorbrengt. Zuster Claire alias Kathleen die per toeval in die streek in het klooster is... Voor mij is dat een beetje teveel van het goede.

Bovendien komen er vrij veel Franstalige passages in voor, vooral bij de verhoren door de politie. Deze bepalen een groot stuk de plot mee. Voor iemand die de Franse taal niet machtig is is dit een serieus gemis, omdat je zo de volledige clou van het verhaal misloopt! De auteur geeft in een voetnoot mee (bladzijde 27) dat je de Nederlandstalige vertaling van de conversaties in het Frans bij hem kan aanvragen. Dit kan nooit de bedoeling zijn bij het lezen van een boek. Of je geeft het mee in het boek zelf of je schrijft deze in de taal van het verhaal. Jammer, want dit zal voor vele lezers een reden zijn om het boek naast zich neer te leggen!

Het verhaal is Vlaams, waar niets mis mee is, maar dat zich wel beperkt tot een bepaald publiek. Een voorbeeldje hiervan is een ‘tas’ koffie. Voor een Nederlander heeft dit een heel andere betekenis. Verder komt het verhaal houterig over, het is niet vloeiend. De conversaties lopen niet echt en zijn soms ongeloofwaardig. Het boek de stempel ‘thriller’ meegeven is hoog gegrepen. Ok, er gebeurt een moord en er is een verrassende wending, maar echte spanning heb ik niet gevoeld. Er is zelfs geen onderhuidse spanning aanwezig.

Dit is een verhaal over beschadigde mensen dat zeker potentie heeft, maar het komt niet uit de verf. De boodschap komt niet echt over. Jammer, er had volgens mij zoveel meer ingezeten. Ik kom niet verder dan 1,5 heel kleine sterretjes.

Met dank aan Uitgeverij Aspekt voor dit recensie-exemplaar.