Vervelend en slaapverwekkend

Stella Helling is een voormalig filmproducente, maar al een tijdje verslaafd aan alcohol. Tijdens een herhaling van een van haar succesfilms, De schim met de moordenaarsogen, valt ze door overmatig alcoholgebruik voor de televisie in slaap. Op een bepaald moment wordt ze toch wakker en ziet ze de schim voor haar staan.

Als haar man Heiner, hij is politieagent, 's morgens na een nachtdienst thuiskomt vindt hij haar laveloos en slapend op de bank. Hun pasgeboren en gehandicapte dochter Johanna blijkt te zijn verdwenen. In de badkamer vindt Heiner zijn moeder levenloos op de vloer.

De schim is een boek dat niet op gang wil komen. Een overgroot deel van het boek gaat over de werkzaamheden van Stella, hoe haar succesfilm tot stand is gekomen en ook nog over haar drankprobleem. Verder wordt het gevuld met het politieonderzoek. Dit alles gebeurt in een tergend langzaam tempo zodat de spanning die een thriller zou moeten hebben volledig ontbreekt.

De schrijfstijl van Hammesfahr is ook niet een van de meest prettige. Het boek lijkt vooral geschreven te zijn vanuit de gedachten van de diverse personages. De schim hoort een thriller te zijn, maar heeft ook elementen van een slecht horrorverhaal en een verhaal over bovennatuurlijke zaken.

Dit zou op zich samen moeten kunnen gaan, maar het is Hammesfahr niet gelukt om hier een goed en boeiend verhaal van te maken. Pas tegen het eind van het boek wordt het enigszins interessant, maar het leed is al geschied en kan niet anders worden geconcludeerd dat De schim een vervelend en slaapverwekkend boek geworden is.