Puntje van de stoel blijft leeg

Tina Seskis groeide op in Hampshire en studeerde bedrijfskunde aan de universiteit van Bath. Na haar studie heeft ze meer dan twintig jaar diverse functies binnen de marketing- en reclamewereld gehad. Vervolgens besloot Seskis om het over een andere boeg te gooien en begon ze aan haar schrijverscarrière. Haar debuut Een stap te ver schreef ze voor haar moeder terwijl ze een schrijfopleiding volgde. Aanvankelijk gaf ze het boek in eigen beheer uit, maar door het enorme succes kreeg ze een contract bij een uitgever en werd het in meer dan achttien landen uitgegeven.

Dertiger Emily Coleman is getrouwd, heeft een man waar ze helemaal weg van is en samen hebben ze een tweejarig zoontje. Toch besluit ze haar geregelde leven vaarwel te zeggen en op een ochtend laat zal alles achter om onder een andere naam een nieuw bestaan op te bouwen. Ze vertrekt naar Londen en gebruikt haar tweede naam Catherine (Cat). Ze vindt werk bij een reclamebureau en deelt een woning met haar nieuwe vriendin Angel. Toch zijn er momenten dat herinneringen aan haar oude leven naar boven komen. Dan heeft ze het moeilijk en verliest ze zichzelf in drank en drugs. Een pijnlijke situatie zorgt er echter voor dat Cat onder ogen moet zien wat ze gedaan heeft, maar ook dat ze haar oude leven niet langer kan verbergen.

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, begint in het heden en zorgt ervoor dat je dan al nieuwsgierig wordt naar het waarom van het plotselinge vertrek van Emily. Het antwoord op deze vraag laat lang op zich wachten want pas tegen het eind van het boek komt er duidelijkheid. Dit is normaal gesproken goed voor de spanningsopbouw, maar daar is in Een stap te ver geen sprake van. Op een enkel moment na ontbreekt de spanning en daardoor heeft het boek in feite meer weg van een roman dan van een thriller.

De hoofdstukken worden afgewisseld tussen het heden en het verleden. Door de talloze flashbacks krijg je een goed beeld van het oude leven van Emily en begin je je steeds meer af te vragen waarom ze tot haar besluit om weg te gaan gekomen is. Toch zorgen die terugblikken ervoor dat het verhaal soms wat verwarrend en chaotisch overkomt. Ze zijn namelijk niet chronologisch en worden af en toe ook vanuit het perspectief van andere personages verteld. Dit laatste lijkt niet altijd even logisch omdat de toegevoegde waarde daarvan te verwaarlozen is.

Het debuut van Seskis is een vlot geschreven verhaal waarin voldoende snelheid zit. Dit tempo wordt in de loop van het boek zelfs nog wat opgevoerd. Naarmate de ontknoping nadert komen er wat meer plotwendingen voor waardoor de lezer op het verkeerde been wordt gezet. Deze verrassingen zorgen er niet voor dat er, zoals al eerder gezegd, spanning in het verhaal komt. Wel ga je heel anders tegen het verhaal aankijken. Die misleiding, in positieve zin overigens, is knap gedaan.

In het begin van het boek lijkt de sfeer enigszins op Het meisje in de trein, maar daar is later niets meer van de merken. Dan heeft het verhaal toch zijn eigen karakter. De aanbevelingen op de achterkant van het boek zijn enigszins overdreven. Dat wil niet zeggen dat Een stap te ver een vervelend boek is om te lezen. Dat is het niet, maar het is ook geen boek waarvoor je op het puntje van de stoel gaat zitten.