Spectaculaire ontknoping

John Verdon wilde in zijn jeugd altijd iets anders. Op een andere plaats zijn, andere dingen hebben, misschien zelfs wel iemand anders zijn. Bijgevolg had hij verschillende baantjes, waaronder stuntman, en bekwaamde hij zich in de krijgskunst, maar niets daarvan hielp hem van zijn verlangen af. Nadat hij een poos gewerkt had als reclameschrijver, volgde hij de studie meubelmaker en hield dat werk tien jaar vol. Vervolgens verhuisden hij en zijn vrouw naar het platteland aan de Westelijke Catskill Mountains, waar hij nu nog woont en zijn boeken schrijft. Laat de duivel rusten is zijn derde.

Dave Gurney is nog steeds herstellende van de verwondingen die hij opliep aan het einde van Sluit je ogen. Lichamelijk heeft hij nog wat pijn, waar hij met pijnstillers goed mee kan leven, maar het herstel van de geestelijke schade die hij heeft opgelopen gaat niet zo van het leien dakje. Hij voelt zich onveilig en wil te allen tijde een wapen dragen, iets wat hij sinds zijn pensionering als rechercheur bij de New York State Police niet meer heeft gedaan. Daarnaast kampt hij met depressieve buien en wil hij het liefst met rust worden gelaten.

Als hij van een oude vriendin uit de journalistieke wereld het verzoek krijgt haar dochter te begeleiden bij het maken van een televisiedocumentaire over nabestaanden van slachtoffers van seriemoordenaar De Goede Herder, is hij dan ook eerst nogal afwijzend. Maar op aandringen van zijn vrouw Madeleine — een vrouw waarvan je weinig hoogte krijgt en die Dave dan weer aanmoedigt, dan weer verwijt dat hij te weinig tijd thuis doorbrengt — zegt hij toch toe het meisje, Kim, te helpen. Dan gebeuren er vreemde, soms zelfs angstwekkende dingen, zowel bij Dave thuis, als bij Kim, die alles wijt aan een rancuneus ex-vriendje. Dave zou Dave niet zijn als hij de zaak niet tot op de bodem ging uitzoeken. Maar die bodem kon wel eens heel erg diep, en zelfs misschien dodelijk zijn.

In tegenstelling tot de vorige twee boeken met Dave Gurney in de hoofdrol, draait het in Laat de duivel rusten niet om een moordzaak waarbij Gurney vanaf het begin betrokken wordt, maar om een cold case, waarbij zes mensen klaarblijkelijk door een en dezelfde moordenaar om het leven zijn gebracht. Zes mensen die veel geld hadden en in een zwarte Mercedes reden. Dit keer dus geen start met een bloederig slachtoffer, maar een langzame opbouw naar de kern van de zaak: de seriemoordenaar De Goede Herder, die tien jaar geleden actief was.

Als geen ander weet Verdon de lezer te trakteren op een doolhof van aanwijzingen, die uiteindelijk ingenieus samenkomen, nadat Gurney op zijn eigen subtiele wijze informatie uit bepaalde mensen weet te trekken. Mensen die soms terughoudend zijn, of soms niet eens weten dat ze waardevolle informatie bezitten. Verdon weet zijn karakters goed neer te zetten. Ze zijn consistent, maar niet zo vastgeroest in hun gewoontes, dat er geen ruimte meer is voor verrassingen. Dit keer is het zijn zoon Kyle die een wat prominentere rol heeft, waardoor we ook van Dave weer nieuwe karaktertrekjes leren kennen. Of dat komt omdat de kern van het verhaal zich toespitst op de ouder-kindrelatie, is moeilijk te zeggen, maar het maakt het allemaal wel erg geloofwaardig en gelaagd.

Laat de duivel rusten is als een ritje met de hogesnelheidstrein: de reis begint rustig en gestaag, bouwt langzaam op in spanning en intensiteit, en gaat dan steeds sneller, om uiteindelijk te leiden tot een spectaculaire ontknoping. Wie houdt van slimme, eigenzinnige personages en een goed doordachte, spannende plot, zal met dit boek zeker niet bedrogen uitkomen.

Bezoek ook eens John Verdons website en lees daar alles over Dave Gurney: http://www.johnverdon.net/pages/dave.php