Ereplaats in mijn boekenkast!

Wat een lekkerrr boek! Jongens ik zit te schuifelen op mijn stoel hier achter mijn laptop. Dat het twee uur ‘s nachts is omdat ik het boek een kwartier geleden pas heb dichtgeslagen telt even helemaal niet mee…
Benjamin Alire Sáenz heeft een vlotte schrijfstijl. Dat is voor mijn gevoel het type schrijver die je alleen een pen hoeft te geven, om vervolgens een hele nieuwe wereld te laten scheppen. 

De auteur schrijft vlotte en goedlopende dialogen waarin je nooit de draad kwijtraakt. Zonder te veel opsmuk en opleukerij laat hij de personages vertellen wat hij wil dat ze vertellen. En met duidelijke omschrijvingen weet Sáenz te omschrijven wat er in het hoofd van Aristoteles (kortweg Ari), de hoofdpersoon, omgaat. En zeker, dat is hier en daar herkenbaar voor mij, een jongen van de zelfde leeftijd als Aristoteles. 

De titel luid: ‘Aristoteles en Dante ontdekken de geheimen van het universum’. Een perfecte titel, zal je beseffen na het lezen van de laatste hoofdstukken van dit boek. Ari en Dante gaan samen op onderzoek in het echte leven. Nieuwe dingen. Meisjes, jongens, zoenen, auto’s, ruzies en drugs, allemaal dingen die ze allebei nog moeten ontdekken. Allemaal geheimen van het universum. Daarnaast hangt er een groot geheim in de familie van Ari. Het hele mysterie rondom zijn broer. Ook zo’n geheim van het universum waarachter Ari probeert te komen… 

Het enige nadeel is dat ik vind dat de schrijver erg laat in het boek pas to the point komt als het gaat om het ‘grootste geheim van het universum’ voor zowel Ari en Dante. Als dit iets eerder was gekomen, had dit geheim misschien nog iets beter kunnen worden uitgewerkt. Al met al was dit een boek waarvan je, na het dichtslaan, zuchtend denkt: ‘kon ik er nog maar een keer voor de eerste keer in beginnen…’.  
Ik geef ‘Aristoteles en Dante ontdekken de geheimen van het universum’ 5 sterren