Leven achter dichte deuren en gordijnen

Je weet natuurlijk wel dat het leven in Saudi-Arabië voor een vrouw erg lastig is en in dit boek komt dit aan alle kanten tot uiting. Frances volgt haar man Andrew die in dit land een goedbetaalde baan heeft gekregen. Het boek begint met een vertrouwelijk memorandum van de directie van dit bedrijf. Je vraagt je al meteen af wat er voor vreselijks is gebeurd…

Frances voelt zich aanvankelijk alleen en opgesloten in haar appartement maar ontwikkelt toch wat vriendschappen in haar flat met een Saudische en een Pakistaanse buurvrouw. Dit zijn boeiende passages want je krijgt een inkijkje in leven en gedachtewereld van deze vrouwen. Zij houden er nogal bijzondere ideeën op na. Van de onthoofding van een overspelige vrouw wordt gezegd dat het een verzinsel is van het Westen om de mensen in het Oosten in diskrediet te brengen. En zoals Frances het verwoordt in haar dagboek: ‘verkeren beide seksen hier in een staat van diep wederzijds wantrouwen’. Samenwerking tussen mannen en vrouwen op de werkvloer is onmogelijk. Als ergens ook vrouwen werken zijn er speciale voorzieningen zoals een eigen verdieping, een eigen lift. Want: ‘Zet een man en een vrouw bij elkaar en binnen vijf minuten zijn alle kleren uit en is er sprake van vleselijke gemeenschap, toestanden, opschudding, moord’. En: ‘Jullie westerse vrouwen worden alleen maar door de mannen uitgebuit. Die verplichten jullie te gaan werken op kantoor of in de fabriek, en wanneer jullie dan thuiskomen moeten jullie ook nog eens voor hen koken en voor de kinderen zorgen’.

Het verhaal over de postkantoren en de brievenbussen is lachwekkend, de verhalen over feestjes, etentjes, het zelf stoken van alcohol hilarisch. Maar wèl de werkelijkheid.
Gaat Frances zich wel handhaven in deze vervreemdende wereld? De sfeer wordt wat beangstigend, er gebeuren vreemde dingen in het appartementengebouw. Wapenhandel, mensen verdwijnen, samenzweringen. Is Frances paranoïde of is er daadwerkelijk iets lugubers aan de hand. En wat voor gevolgen heeft dat voor haar huwelijk?

Deze roman is al in 1988 verschenen en geïnspireerd op Mantels eigen ervaringen als expat. Anders dan Frances had zij iets waar ze mee bezig kon zijn: schrijven.
De gesprekken van Frances en haar flatgenoten waren erg interessant en soms verbazingwekkend, maar overige dialogen met name die tussen Frances en Andrew vond ik vaak stijfjes en onnatuurlijk. Het ‘thrillerdeel’ van de roman boeide me eigenlijk niet zo. Alleen lezen dus als je geïnteresseerd bent in een blik achter die dichte deuren en gordijnen van dit gesloten land.