Recensie Mefisto

Verscheen voor het eerst in 1936 in Amsterdam, de plaats waar Klaus Mann naar toe gevlucht was voor de nationaalsocialisten. Pas in 1980 mocht Mephisto in West-Duitsland verschijnen. De reden hiervoor was dat de hoofdpersoon Hendrik Höfgen gemodelleerd was naar de bestaande acteur Gustaf Gründgens. Deze was in de naoorlogse jaren na een korte periode van gevangenschap weer een belangrijk acteur geworden waardoor uitgevers zich niet waagden aan het boek en later streed zijn zoon tegen uitgave omdat de romanfiguur Hendrik te veel gelijkenis vertoonde met Gründgens en zijn goede naam door het boek zou worden aangetast.

Er is hieronder al zoveel en zoveel treffends gezegd over dit boek, waarmee ik het eens ben dat het lastig is daar nog iets aan toe te voegen. Heb wat citaten uit het boek verzameld die naar mijn mening karakteristiek zijn voor Hendrik.
“Als hij publiek moest zijn, een mens onder velen, voelde hij zich geremd en vaak onrustig; zijn zekerheid keerde terug en voerde tot een triomf zo gauw hij zich kon distantiëren, in een feller licht kon treden en daar mocht schitteren”
“je moest je allerlei dingen ontzeggen en jezelf uit kunnen schakelen als je met Hendrik Höfgen in vrede wilde leven. Want een man als hij dacht natuurlijk in de eerste plaats aan zichzelf”
“Het enige geluk dat mannen als H.H. te bieden hadden, was dat van hun opwindende aanwezigheid, hun betoverende nabijheid…”
“ Hij verdroeg het echter niet op den duur iemand in zijn omgeving te hebben die hem niet bewonderde en niet in hem geloofde.”

Zeer indrukwekkend en zeer de moeite waard!