Recensie Smilla's gevoel voor sneeuw

Af en toe waren de verwikkelingen en beschrijvingen in dit verhaal me ietwat te ingewikkeld, had niet altijd het geduld na te zoeken wie ook alweer wie was. Bijvoorbeeld hoe het ook alweer zat met die professor Loyen, zijn onderzoek in Berlijn net na de Tweede Wereldoorlog en het Instituut voor Arctische Geneeskunde. Ik besloot dat allemaal niet exact te hoeven weten.

Vond het vooral heel boeiend te lezen over Groenland en de Inuit, de lastige verhouding van Groenland met Denemarken. Een onderwerp waar ik vrijwel niets over wist.
‘Het is zo problematisch om de kolonisatie van Groenland met een pure haat te kunnen haten, omdat het buiten kijf is dat die, hoeveel afschuw je er ook voor mag voelen, de materiële nood heeft verlicht in een leven dat zo hard was als nergens ter wereld’
‘Er is niet één dag in mijn volwassen leven voorbijgegaan zonder dat ik me erover heb verwonderd hoe slecht Denen en Groenlanders elkaar begrijpen. Het is natuurlijk het ergst voor de Groenlanders. Het is ongezond voor de koorddanser om verkeerd begrepen te worden door degen die het koord staat vast te houden’

Ook heel interessant de diverse Groenlandse begrippen zoals sinik. 'Afstanden worden in Groenland gemeten in sinik, in ‘slaap’, in het aantal overnachtingen dat een reis duurt. Het is geen eigenlijke afstand, want met het weer en het jaargetijde kan het aantal sinik veranderen. Het is ook geen tijdsbegrip.
Verder de vele benamingen voor sneeuw en ijs. Hiku, puktaaq, apuhiniq, ivuniq, qanik. Fascinerend (en extra leuk omdat er in de periode dat ik dit las, er in Nederland volop sneeuw en ijs was!)

Smilla vond ik een mooie (in de betekenis van boeiende)en behoorlijk indrukwekkende heldin. Door haar afkomst, haar jeugd en haar studie en werk een groot kenner van het gedrag van ijs, navigeren door ijs. Maar ze heeft zeker nog een aantal andere kwaliteiten!
‘Je kunt proberen met het ijs te leven. Je kunt er niet tegenin gaan, je kunt het niet veranderen of ongedaan maken. In zekere zin is het ijs heel duidelijk. Het draagt zijn geschiedenis aan de oppervlakte.’