Mackintosh houdt de lezer lang aan het (spannende) lijntje

Zoë Walker maakt elke dag op hetzelfde tijdstip dezelfde reis met de metro naar haar werk en weer terug. Zoals wel meer mensen dat doen. Elke dag dezelfde metroreis. Routine. Heb jij je weleens afgevraagd hoe kwetsbaar jouw routine jou maakt? Na het lezen van Ik zie jou zal die reis nooit meer hetzelfde zijn.

‘Die routine zal je dood worden.’
In Ik zie jou wordt Zoë tijdens haar dagelijkse metroreis geconfronteerd met een foto van zichzelf in de krant bij de seksadvertenties. De foto is onduidelijk, maar Zoë weet zeker dat zij het is. Haar familieleden verklaren haar eerst nog voor gek. Totdat Zoë op een dag een medepassagier herkent in dezelfde rubriek en deze vrouw een paar dagen laten blijkt te zijn vermoord. Zoë besluit op onderzoek uit te gaan, want ze voelt dat haar leven in gevaar is. Dat onderzoek is het begin van een kat-en-muisspel tussen Zoë en de dader.

Tweede thriller na zeer succesvol debuut
Na een werkverleden in de politiewereld begon Clare Mackintosh in 2011 als freelancejournalist. Inmiddels is zij fulltime schrijver. Haar debuut Mea culpa was voor mij een van de verrassingen van 2016. Voor het eerst sinds lange tijd wist een auteur mij weer eens totaal op het verkeerde been te zetten. Zó op het verkeerde been dat ik mij af ging vragen of de plottwist wel 100% waterdicht was, maar ik kon geen foutjes ontdekken. Ik koesterde dus hoge verwachtingen van haar tweede boek Ik zie jou.

Kan Ik zie jou tippen aan Mea culpa?
Steekt Mackintosh met Ik zie jou Mea culpa naar de kroon? Nee. Ik zie jou is een goede thriller met de juiste dosis suspense. Het aantal verdachten is groot en je blijft gedurende het hele verhaal in het ongewisse. Iedere verdachte blijft tot op het eind verdacht. Het grootste pluspunt van Ik zie jou is het feit dat je je als lezer kunt identificeren met de hoofdpersoon, ik als forens zeker. Maar waar Mea culpa een waterdicht verhaal lijkt te zijn, heb ik bij Ik zie jou toch een aantal feiten en gebeurtenissen waar ik mijn vraagtekens bij zet. Daarnaast miste ik het onverwachte van de plottwist in Mea culpa. Ik word zo graag écht verrast bij het lezen van een thriller! Jammer.

Waar zijn Ray en Kate?
Ik vind het jammer dat het politieteam uit Mea culpa niet terugkeert in dit verhaal. Je moet meestal afscheid nemen van de slachtoffers en daders in een thriller, maar het politieteam mag je soms nog volgen in andere verhalen. Ik had graag de verhaallijnen van Ray en Kate teruggezien. Misschien in een volgend boek. Ik begrijp dat Mackintosh voor dit verhaal een personage nodig had met het juiste verleden om de dader te kunnen ontmaskeren. Haar verleden geeft brigadier Kelly de juiste drive om het mysterie te ontrafelen zonder ongeloofwaardig te worden.

Drie dikke sterren voor Ik zie jou
Mea culpa kreeg van mij vier sterren, Ik zie jou krijgt er drie. Wel drie díkke sterren. Mackintosh houdt de lezer lang aan het (spannende) lijntje en het geeft dan ook voldoening wanneer je deze pageturner na de ontmaskering van de dader kunt sluiten. Eind goed, al goed. Of toch niet?