Het reservaat ~ Liselotte Stavorinus

Toen ik de laatste bladzijde gelezen had, begreep ik des te meer wat in de proloog beschreven werd. Het hele verhaal komt uiteindelijk daar weer terug.

In heb begin vond ik het niet heel erg boeien, maar ik was wel nieuwsgierig naar het wel en wee
van deze hoofdpersoon. Hoe het haar zou vergaan in dat chique dorp.
De auteur schrijft zonder poespas, wat heel een heel fijne schrijfstijl tot gevolg heeft.
Je leest gewoon door en vindt het jammer dat je op moet houden, omdat je moet gaan koken of iets anders.

Het verhaal hield me vast.
Het is een verhaal dat zelfs een geroutineerd thriller-lezer op het eind nog even verbaasd doet staan. Dat was niet wat je verwacht had, maar het klopt helemaal, geen onverklaarbare dingen. Dat zul je waarderen.
Hoe verder je in het verhaal zit, des te vaker je even de adem inhoudt wanneer de psychologische spanning opgebouwd wordt.
'Ik dacht aan de vreemde blik in Liesbeths ogen en huiverde even.'

Jessica verandert terwijl ze in het Reservaat woont, vindt ze zelf.
'Waar was ik mee bezig? Sinds ik hier woonde was alles anders. Ik deed en voelde dingen die ik
voorheen nooit van mezelf had verwacht. Het Reservaat had mijn persoonlijkheid veranderd leek het wel, en ik herkende mezelf niet meer.'

Je zult zien dat je zelfs mee gaat leven met de hoofdpersoon en niet heel boos kunt worden om wat er uiteindelijk gebeurt.

'Mijn handen tilden te veel om de sleutel in het contact te krijgen en ik probeerde te vergeten
wat ik net had gehoord. Want ergens, tussen de regels van dit vreemde verhaal door, was een waarheid verborgen die ik niet wilde ontdekken.'

Een heel goed eind en een geweldig debuut van deze auteur.
Ik wil zeker meer van Liselotte Stavorinus gaan lezen.

Ik waardeer dit boek met 4/5 sterren.