Een thriller die leest als een trein, met aandacht voor de menselijke psyche

Wanneer Sonia vroeg in de herfstochtend op weg is naar haar werk in Southhampton is ze volmaakt gelukkig terwijl ze over de landweggetjes rijdt. Ze kan dan niet weten hoe kort dat gevoel maar zou blijven duren...

Helen Grace is die ochtend ook op weg naar haar werk, ze rijdt veel te hard en kan ternauwernood een tegenligger ontwijken. Ze kan nog net op de weg blijven en ziet meteen daarop een vrouw op de rug op het wegdek liggen. Ze is zwaargewond en wanneer ze langs de stervende vrouw knielt, is het Helen al snel duidelijk dat het om een koelbloedige moord gaat.
Maar waarom deze vrouw het slachtoffer is, is een raadsel.

Een paar uur later wordt er in het winkelcentrum een apotheker gedood, terwijl hij nog klanten in zijn zaak had. Waarom worden er getuigen levend achtergelaten door de moordenaar? Is het niet belangrijk wie hem ziet?

Terwijl Helen nog kampt met de psychische gevolgen van een valse beschuldiging die haar een gevangenisstraf opleverde en ze haar plaats als leider van het team weer terug moet vinden, maar bovenal het vertrouwen weer moet vinden van haar collega's, wordt ze ook nog eens tegengewerkt door een behoorlijk eigenwijze en egoïstische journaliste die alleen op haar eigen gewin uit is.

Wat een heerlijke schrijfwijze hanteert deze auteur: lekker korte hoofdstukken, natuurlijke dialogen van levensechte personages. Hierdoor ontstaat een heel hoog tempo en dat is wel zo prettig omdat deze moordtocht zich binnen slechts vierentwintig uur afspeelt!
De personages groeien en hierdoor begrijp je tijdens het verder lezen meer van hen dan je voor mogelijk had gehouden in het begin.