Zeker het lezen waard!

Wat een feestelijke dag zou moeten zijn, kan haast niet rotter verlopen voor de Grieks-katholieke priester Alex Andreou. Na lange tijd zal hij zijn broer Simon weer zien. Ze zijn samen opgegroeid in het appartementencomplex aan de Palazzo del Belvedere in Vaticaanstad waar Alex nu nog steeds woont samen met zijn vijfjarige zoon Peter. Net als Alex is ook Simon priester geworden, maar in tegenstelling tot zijn broer Oosters-katholiek en hij woont tegenwoordig in Turkije. Speciaal vanwege een expositie, waarbij hun gezamenlijke vriend Ugo Nogara als curator op zal treden, komt hij naar Rome. Als hij echter telefonisch contact opneemt blijkt er uit zijn stem direct dat er iets goed mis is. Hij is inmiddels in Rome aangekomen maar met angst in zijn stem vraag hij Alex hem zo snel mogelijk op te komen halen. Zonder er verder naar de vragen haast Alex zich naar de plek die zijn broer doorgegeven heeft, de tuin van Castel Gandolfo. Als hij daar aankomt treft hij daar niet alleen zijn broer aan, maar een eindje verder ligt in de modder en bedekt onder de greca* van zijn broer, ook het levenloze lichaam van Ugo. Het gapende gat in zijn hoofd maakt als snel duidelijk dat hij door een pistoolschot om het leven gekomen is. Ondanks dat Simon op het verkeerde moment op de verkeerde plek is, gelooft Alex heilig in de onschuld van zijn broer.

De carabinieri was gelukkig snel ter plaatse en neemt het moordonderzoek van daar verder over. Als de broers uiteindelijk bij het appartement van Alex aankomen, blijkt ook hier iets goed mis te zijn. Iemand heeft bij hem ingebroken en het stikt er inmiddels van de politieauto’s. Zijn zoon en de huishoudster, Zuster Helena, die op dat moment thuis waren, zijn gelukkig ongedeerd gebleven, maar de schrik zit er goed in. Wat is hier aan de hand? Is de moordenaar van Ugo na Castel Gandolfo nu naar het huis van Alex gekomen? Moet hij nu ook vrezen voor zijn leven?

Als de carabinieri voor beide zaken geen directe dader kan vinden, en Simon verdachte nummero uno lijkt te zijn, zit er voor Alex niets anders op dan te achterhalen waar hun vriend Ugo precies mee bezig was. Wat wilde Ugo zo graag ten toon stellen, dat hij daarvoor de meest controversiële personen uitgenodigd had om erbij te zijn? Ze zullen alle gedachtegangen van hun vriend na moeten gaan. Alex en zijn broer stuiten al snel op twee aanknopingspunten, de Heilige Lijkwade van Turijn en het Diatessaron*. Welke geheimen ontdekken ze en welke feiten houden deze relikwieën (tot nu toe) voor ze verborgen? Zullen ze hierin het antwoord vinden op hun vragen of zal het verhaal toch een andere wending nemen?

Caldwell weet op een prachtige manier te ‘spelen’ met de vier evangeliën. Uit alles blijkt ook dat hij weet waarover hij het heeft. Toch is er een duidelijk verloop in het verhaal te bespeuren. Waar het begin spannend is en je als lezer op het puntje van je stoel houdt, zakt de spanningsboog daarna ineens flink in. Het niveau tot waar het verhaal daalt is voor een thriller even wennen. Genoeg reden om het boek dan maar weg te leggen? Absoluut niet, want in de tweede helft lijkt Caldwell ineens de smaak goed te pakken hebben gekregen. Het verhaal wordt spannend, het leest heerlijk weg en hoe dichter je naar de finale toekomt hoe mysterieuzer het wordt. Tot op een paar pagina’s voor het einde houdt Caldwell je in het ongewisse over de afloop van het verhaal. Heeft Simon Ugo nou wel of niet het eeuwige zwijgen opgelegd? De lijntjes die Caldwell in het begin van het verhaal heeft uitgezet, komen aan het einde op een verbijsterende manier samen en zorgen voor een prachtige finale.

Het verhaal zelf kent eigenlijk meerdere lagen. Waar het aan de ene kant spannend is, wordt er ook geregeld een beroep gedaan op je emotie. De sterke familiaire band die Alex, Simon, Peter maar ook de ex-vrouw van Alex, Mona met elkaar hebben, leidt geregeld tot ontroerend situaties. Alleen de vraag blijft, hoe sterk is deze band? Kan deze het winnen van het geloof in God? Het blijft sowieso voor Alex een haast onmogelijke keuze. Toch zal hij voor een van de twee kiezen en daarmee voor zijn gevoel de andere laten vallen. Dit gaat hem zeker niet makkelijk af, en of hij de juiste keuze zal maken blijft de vraag. De vraag ‘Wat zou ik zelf gedaan hebben?’ blijft door je hoofd spoken.

Zeker uit het tweede deel van dit boek blijkt dat Ian Caldwell een geweldig schrijver kan zijn. De manier waarop hij de spanning opbouwt en weet vast te houden bij de lezer is prachtig. Ook de schrijfstijl die hij hanteert is geregeld van een meesterlijke klasse. Hij weet feit en fictie op een dusdanige manier tot je te brengen, dat je uiteindelijk eigenlijk niet meer weet waar de feiten stoppen en de fictie begint. Het is te hopen dat hij dit in zijn volgende boeken vast kan houden.

‘Het vijfde evangelie’ is een ‘whodunit’ zoals er nog niet veel zijn. De vraag wie het gedaan heeft en waarom wordt op een schitterende manier gecombineerd met vele Bijbelse wetenswaardigheden. Als je houdt van thrillers met een klein beetje spanning, een hoog puzzel gehalte, en vele wetenswaardigheden, dan zul je waarschijnlijk van dit boek genieten. Let wel op dat dit zeker geen boek is voor ‘even tussendoor’. Naast dat als je het boek in kleine stapjes leest je de draad wellicht snel kwijt zult raken, merk je zeker als je over de helft bent dat er eigenlijk geen weg terug meer is. Je kunt het boek dan niet meer wegleggen, want je moet en zal weten hoe het afloopt.

Helaas verliest het boek toch een ster, omdat er voor een thriller iets te weinig spanning in zit. Ook zakt het verhaal in het eerste deel van het middenstuk iets te ver in. Dit wordt later echter ruimschoots goedgemaakt overigens. Al met al is ‘Het vijfde evangelie’ een boek dat zeker het lezen waard is, vandaar vier blinkende sterren.