Leugenaars moeten het beste geheugen hebben.

"Leugenaars moeten het beste geheugen hebben. Of gewoon zwijgen. Dan hoeven je niets te onthouden."

Een quote die in het teken staat van dit boek. Het boek is duidelijk en goed leesbaar geschreven. Het verhaal loopt, ondanks de korte hoofdstukken waarin de verschillende fasen in het leven van Laura (het meisje met de negen vingers) en haar fantasie zich in hoog tempo afwisselen.

Een boek dat zijn logica mist, en waarbij ik me afvraag wat de toevoegenede waarde is van de tal van hoofdstukken die terug komen met "Ik ben Laura, en ik heb 8 (7,6,5,4,3,2,1) vingers. Iets wat voor mij totaal geen toevoegende waarde heeft aan het verhaal. Tegelijk geeft het boek een inkijkje in het leven van een Catelaanse familie, die in beperkte vrijheid hun leven leefde. Een boek waarin uiteindelijk de waarheid aan het licht komt, na jaren van zwijgen, over Laura haar 10e vinger. Een verhaal over schuldgevoelens, schaamte en verdriet. En volgen ze vanuit het heden de zoektocht naar foto's van hun jeugd, in plaats van gedachtenfoto's.

Een boek dat er aan de ene kant voor zorgde dat ik het wilde blijven lezen, door zijn schrijfstijl en de vraag hoe het zat met vinger nr. 10. Tegelijkertijd een verhaal dat onnodige toevoegingen bevat en waarvan ik meer diepgang en meer een kijkje in het leven van Laura en haar Catelaanse familie had verwacht.. Tegelijkertijd blijft de vraag van de foto's en de gedachtenfoto's in stand....