Het was maar een spel

Jona Wolfram (17) wordt vanwege zijn intelligentie vervroegd toegelaten op de universiteit. Ondanks zijn hoge intelligentie zijn zijn sociale vaardigheden laag. Daarom willen zijn ouders niet dat hij in een studentenhuis gaat wonen, maar in een gastgezin. Hij komt terecht bij de familie Helmreich. Zijn geheime project: Elanus, een drone met film- en opnameapparatuur, verhuist met hem mee. Iedere nacht bespioneert Jona met behulp van Elanus de mensen in zijn omgeving. Jona kiest vaak voor zijn vijanden.

Op de campus valt de komst van Jona niet bij iedereen in goede aarde. Hij doet veel te arrogant over zijn intelligentie en vooral de derdejaars studenten krijgen een hekel aan hem. Linda is één van die derdejaars studenten. In het begin doet ze vriendelijk tegen hem, maar dit verandert heel snel. Aron is een andere derdejaars student. Hij pest Jona van begin af aan al. Jona lucht zijn hart bij zijn overbuurjongen Pascal en vraagt hem wat hij zou doen als hij Jona was.

”Ik zou ze iets anders te doen geven. Je bent toch zo slim? Geef ze een harde noot om te kraken, iets waar ze hun tanden op stuk kunnen bijten.”

Die harde noot om te kraken wordt voor Jona een spel, maar hij weet niet in welk wespennest hij terecht komt.

Het verhaal heeft een spannende opbouw. Naarmate je verder in het verhaal komt, krijg je steeds meer vragen. Dit zorgt ervoor dat je steeds door wilt lezen. De mensen om Jona heen gedragen zich steeds vreemder en met behulp van Elanus hoort hij dingen die hij niet zou mogen horen. De schrijfster neemt je volledig mee in de gedachtegang van Jona. Dit maakt de plotwending in het boek zeer goed. Ook het einde van het boek is sterk, want Jona is niet meer die arrogant intelligente jongen.

Elanus is een standalone. Als je van thrillers houdt, is dit boek zeker aan te raden. Bereid je voor op een onverwacht einde.